Yaşlı önder, halkın önüne koyduğu seçim konusunda halkın düşünmesini istedi. Bereket kaynağı olan Rab'be kulluk etmeyeceklerse, kime kulluk edeceklerine karar vereceklerdi. İbrahim'in kurtulduğu eski putlara mı yoksa Amorluların ilahlarına mı tapacaklardı. 1GS 295.2
Bu son sözler İsrail'e açık bir uyarıydı. Amorluların ilahları, kendilerine tapanları koruyamamışlardı. Aşağılayıcı günahları yüzünden kötü ulus yok edilmişti. İsraillilerin, Amorluları yıkıma sürükleyen ilahlara kulluk etmeleri büyük bir akılsızlık olurdu. 1GS 295.3
Yeşu kendisinin ve ev halkının Rab'be kulluk edeceğini söyleyerek noktayı koydu. Önderin yüreğindeki kutsal gayret halka iletildi. Halk hiç tereddüt etmeden bu konuşmaya karşılık verdi: “Rab'bi bırakıp başka ilahlara kulluk etmek bizden uzak olsun!” 1GS 295.4
Kalıcı bir imanın olabilmesi için halkın, kendi güçleriyle Tanrının buyruklarına uyamayacaklarını bilmeleri, çaresizliklerini hissetmeleri gerekliydi. Kendi doğruluklarına güvenerek affa kavuşmaları olanaksızdı. Böyle bir anlayışla Tanrı'ya hizmet etmeleri mümkün değildi. Yalnızca Mesih'e iman ederek günahlarının affına ve Tanrı'nın yasasına uyacak güce kavuşabilirlerdi. Vaat edilen Kurtarıcının sağladığı bereketlere tümüyle güvenmeliydiler. 1GS 295.5
Halk büyük bir ciddiyetle bağlılıklarını yenilediler: “Biz de O'na kulluk edeceğiz. Çünkü Tanrımız O'dur.” 1GS 296.1
“Yeşu o gün Şekem'de halk adına bir antlaşma yaptı. Onlar için kurallar ve ilkeler belirledi.” 1GS 296.2
Yeşu'nun görevi artık tamamlanmıştı. Bütün yüreğiyle Rab'bi izlemişti. Yeşu'nun karakterindeki soyluluğun en büyük tanığı uğruna emek verdiği kuşağın tarihidir. “Yeşu yaşadıkça ve Yeşu'dan sonra yaşayan ve Rab'bin İsrail için yaptığı her şeyi bilen ileri gelenler durdukça İsrail halkı Rab'be kulluk etti.” 1GS 296.3