Dehşet ve şaşkınlıkla dolan İshak kaderini öğrendi, ama hiçbir direnişte bulunmadı. İsteseydi kaçabilirdi. Üç yorucu günün yıprattığı İbrahim, oğlunun gençliğinden kaynaklanan gücüne karşı duramazdı. Ne var ki İshak, çocukluğundan beri söz dinlemek üzere eğitilmişti. Tanrı'nın tasarısı ortaya çıktığında isteyerek teslim oldu. İshak, İbrahim'in imanını paylaşıyordu; kendisini Tanrı'ya kurban olarak sunduğu için onurlandırılmış hissetti. 1GS 77.2
Artık son sevgi sözleri söyleniyor, son gözyaşları dökülüyor ve baba oğul son kez kucaklaşıyordu. Onu boğazlamak için uzanıp bıçağı aldı. Ama Rab'bin meleği göklerden, “İbrahim, İbrahim!” diye seslendi. İbrahim, “İşte buradayım!” diye karşılık verdi. Melek, “Çocuğa dokunma” dedi, “Ona hiçbir şey yapma. Şimdi Tanrı'dan korktuğunu anladım, biricik oğlunu benden esirgemedin.” 1GS 77.3
İbrahim çevresine bakınca, boynuzları sık çalılara takılmış bir koç gördü. Gidip koçu getirdi. Oğlunun yerine onu yakmalık adak olarak sundu. Oraya, “Yahve-Yire” adını verdi. “Rab'bin dağında sağlanacaktır” sözü bu yüzden bugüne kadar söylenmektedir. 1GS 77.4