Gdy ludzie śpiewają z głębi ducha i ze zrozumieniem, niebiańscy muzycy podchwytują nutę i przyłączają się do pieśni dziękczynienia. Ten, który obdarzył nas wszelkimi darami, które uzdalniają nas do współpracy z Bogiem, oczekuje, że Jego słudzy będą rozwijać głos, aby mogli mówić i śpiewać w sposób zrozumiały dla wszystkich. Potrzebny jest nie głośny śpiew, ale czysta intonacja, właściwe akcentowanie i czysta wymowa. Niechaj wszyscy poświęcą czas na rozwijanie głosu, aby pieśni chwały dla Pana były śpiewane czysto i łagodnym tonem, a nie chrapliwie i piskliwie oraz w sposób niemiły dla ucha. Zdolność śpiewania jest darem Boga, niech więc będzie używana dla Jego chwały. PM 218.4
Podczas spotkań wybrane osoby niech biorą udział w służbie pieśni. Niechaj śpiewowi towarzyszy umiejętna gra na instrumentach muzycznych. Nie powinniśmy się sprzeciwiać używaniu instrumentów muzycznych w naszym dziele. Ta część nabożeństwa powinna być przeprowadzana starannie, gdyż jest chwaleniem Boga w pieśni. PM 219.1
W śpiewie nie zawsze muszą uczestniczyć tylko wybrane osoby. Tak często, jak to możliwe, niech włącza się do śpiewu całe zgromadzenie. — Testimonies for the Church IX, 143-144. PM 219.2