Gdy uczyniono już wszystko, co tylko było możliwe, aby dopomóc ubogim i grzesznym, pozostały jeszcze wdowy, sieroty, starcy, nieszczęśliwi i chorzy, którzy też wymagają współczucia i opieki. Nie należy ich nigdy zaniedbywać. Są oni przez Boga oddani miłosierdziu, miłości i czułej opiece tych, których On uczynił szafarzami swoich dóbr. SWL 138.1