Choć nie wolno dopuścić do tego, by dary opatrzności były marnowane, to jednak ducha skąpstwa należy zwalczać. Skąpstwo prowadzi do nadmiernego bogacenia się i niesprawiedliwego postępowania, co jest obrzydliwością w oczach Bożych. Chrześcijanie nie powinni pozwolić sobie na to, by zamartwiać się o życiowe potrzeby. Jeśli ludzie kochają Boga i są Mu posłuszni, spełniając wiernie swoje obowiązki, Bóg zatroszczy się o wszystko, czego potrzebują. Choć w pocie czoła będziecie musieli zarabiać na życie, nie macie powodu, by nie ufać Bogu, gdyż według wielkiego planu Jego opatrzności, będzie On zaspokajać wasze potrzeby z dnia na dzień. Ta nauka Chrystusa jest naganą dla tych, którzy mają trwożne myśli, rozterki i wątpliwości w niewiernym sercu. Nikt nie może dodać nawet jednego centymetra do swego wzrostu, choćby zabiegał o to z największą troską. Nie mniej bezsensowne jest martwienie się o potrzeby jutra. Róbcie to, co do was należy i ufajcie Bogu, gdyż On wie, czego wam potrzeba. — The Review and Herald, 18 wrzesień 1888. RS 146.4