Każdy człowiek, bez względu na to, czym się zajmuje, powinien uczynić sprawę Bożą przedmiotem swego najwyższego zainteresowania. Nie tylko powinien zaangażować swoje talenty w rozwój dzieła Pańskiego, ale także tak rozwijać swe zdolności, jak tylko jest to możliwe. Wielu ludzi poświęca miesiące i lata, by zdobyć zawód, umożliwiający im korzystną pracę w tym świecie; nie czynią jednak nic, by rozwijać talenty, dzięki którym mogą się stać dobrymi pracownikami w winnicy Pańskiej. Marnują swoje siły i zdolności. Okazują brak szacunku swemu niebiańskiemu Mistrzowi. Jest to wielki grzech pozornych wyznawców Boga. Służą oni samym sobie i światu. Mogą uchodzić za zdolnych ludzi interesu, ale zaniedbują zupełnie talenty, które Bóg dał im po to, by je wykorzystali w Jego służbie. Świeckie zalety wzmacniają się w miarę rozwijania ich; duchowa aktywność słabnie, gdy nie jest rozwijana. — The Review and Herald, 1 styczeń 1884. RS 81.1