Chrystus wzywa wyznawców swojego Kościoła, by cenili prawdziwą, autentyczną nadzieję ewangelii. Kieruje ich ku górze, zapewniając, że trwałe bogactwo znajduje się w górze, a nie w dole. Ich nadzieja jest w niebie, nie na ziemi. “Szukajcie najpierw królestwa Bożego i jego spra-wiedliwości, a wszystko inne” — wszystko, co potrzebne dla naszego dobra — “będzie wam dodane”. RS 140.1
Wielu ludziom rzeczy tego świata przyćmiły wizję wiecznej chwały, która będzie udziałem świętych Najwyższego. Nie potrafią rozróżnić między prawdziwym, rzeczywistym, trwałym dobrem a fałszywym, zwodniczym, przemijającym cieniem. Chrystus zachęca ich, by usunęli sprzed swych oczu to, co przesłania im wieczną rzeczywistość. Żąda usunięcia tego, co sprawia, iż rzeczywistość wydaje się ułudą, a złuda rzeczywistością. Bóg błaga swój lud, by oddał swe siły fizyczne, rozum i duszę służbie, której On oczekuje. Wzywa ich, by byli gotowi powiedzieć sobie, iż bogactwa i korzyści życia nie są warte tego, by je porównywać z bogactwami przygotowanymi dla tych, którzy pilnie i rozumnie poszukiwali życia wiecznego. — The Review and Herald, 23 czerwiec 1904. RS 140.2