Pan uzależnił zwiastowanie ewangelii od pracy i dobrowolnych darów swego ludu. Ten, kto głosi poselstwo miłosierdzia upadłym ludziom, ma także do wykonania inne zadanie — przedstawienie ludziom obowiązku wspierania dzieła Bożego za pomocą środków materialnych. Musi ich uczyć, że część ich dochodów należy do Boga i ma zostać poświęcona Jego dziełu. Tę naukę powinien przedstawiać zarówno słowem, jak i przykładem. Powinien się strzec, by przez własne postępowanie nie niweczyć wpływu swego nauczania. SE 151.4
To, co zostało zarezerwowane, zgodnie z Pismem Świętym, jako należące do Pana, ma służyć zwiastowaniu ewangelii i nie jest naszą własnością. Świętokradztwem jest korzystanie z pieniędzy z Bożej skarbnicy w celu dofinansowywania świeckich interesów. Niektórzy popełnili błąd defraudując pieniądze z ołtarza Pańskiego, specjalnie poświęcone Panu. Wszyscy powinni ujrzeć tę sprawę we właściwym świetle. Niech nikt, nawet w największej potrzebie, nie bierze pieniędzy poświęconych dziełu ewangelii i niech nie wydaje ich na inne cele, tłumiąc wyrzuty sumienia postanowieniem, że odda później. Znacznie lepiej jest ograniczyć wydatki, aby je dostosować do dochodów, ograniczyć swoje potrzeby i nie żyć ponad stan, niż przeznaczać środki należące do Pana na świeckie cele. SE 151.5