Niezbędny element wychowania — Żadne wychowanie nie będzie doskonałe, jeżeli nie nauczy młodzieży prawidłowych zasad ubierania się. Bez takich nauk wychowanie jest niepełne i często nawet opaczne. Strojenie się i umiłowanie mody to najgorsi przeciwnicy nauczyciela i największe dla niego przeszkody. — Wychowanie 173. JWD 306.5
Nie podano dokładnego stylu — Nie został mi podany żaden dokładny styl jako zasada mająca regulować sposób ubierania się wszystkich. — Letter 19, 1897. JWD 306.6
Schludny, ładny i czysty — Młodych należy zachęcać do kształtowania właściwych nawyków w ubieraniu się, aby ich wygląd był schludny i ładny. Należy ich uczyć, że mają utrzymywać odzież w czystości i dbać, by była porządna. Wszystkie ich nawyki mają być takie, by czyniły ich pomocą i pociechą dla bliźnich. — Testimonies for the Church VI, 170. JWD 307.1
Niech ubiór będzie stosowny i ładny. Choćby był najtańszy i najprostszy, powinien być schludny i należy go zachować w czystości. — Tamże IV, 642. JWD 307.2
Porządek i właściwy smak — W sposobie ubierania unikają przesady i zbytku, ale ich ubiór jest schludny, niejarmarczny, umiarkowany i skomponowany porządnie oraz ze smakiem. — Poselstwo do młodzieży 261. JWD 307.3
Właściwy smak nie jest czymś, co zasługiwałoby na pogardę czy potępienie. Nasza wiara, wprowadzana w życie, będzie nas wieść do takiej prostoty w sposobie ubioru i takiej gorliwości w dobrych uczynkach, iż będziemy się pozytywnie wyróżniać. Jednak gdy tracimy upodobanie do porządku i schludności w sposobie ubierania się, tym samym porzucamy prawdę, gdyż prawda nigdy nie poniża, ale zawsze podnosi na wyższy poziom. — Tamże 263-264. JWD 307.4
Moje siostry, wasz ubiór świadczy albo za Chrystusem i świętą prawdą, albo za światem. Wy decydujcie o tym. — The Review and Herald, 17 listopad 1904. JWD 307.5
Dobry smak w doborze kolorów i wzorów — Należy przejawiać smak w doborze kolorów. Jednolitość w tej kwestii jest pożądana i wygodna. Jednak należy wziąć pod uwagę także odcień. Najlepsze są umiarkowane kolory. Gdy używa się wzorzystych materiałów, należy odrzucić wzory duże i jaskrawe, świadczące o próżności i pustej pysze. Niewłaściwe jest także zestawianie ze sobą wielu różnych kolorów. — Health Reformer, w: Healthful Living 120. JWD 307.6
Bierzcie pod uwagę trwałość i łatwość w utrzymaniu — Nasza odzież, chociaż skromna i prosta, powinna być w dobrym gatunku, spokojnym kolorze i odpowiednia do tego, co robimy. Przy wyborze ubrania należy zwracać uwagę raczej na trwałość niż na wygląd. Powinna zapewniać ciepło i ochraniać ciało. Mądra kobieta opisana w Przypowieściach Salomona “nie boi się śniegu dla swoich domowników, bo wszyscy jej domownicy mają po dwa ubrania”. Przypowieści 31,21. — Śladami Wielkiego Lekarza 204. JWD 307.7
Nabycie dobrego materiału jest zgodne z zasadami oszczędności — Należy kupować dobry materiał i szyć starannie. Jest to zgodne z zasadami oszczędności. Kosztowne dodatki nie są potrzebne, gdyż służą jedynie zaspokajaniu pychy kosztem sprawy Bożej. — Rozsądne szafarstwo 193. JWD 308.1
Pamiętajcie o potrzebach winnicy Pańskiej — Powinniśmy ubierać się schludnie i z gustem, ale, moje siostry, gdy kupujecie albo szyjecie ubrania dla waszych dzieci, pomyślcie o pracy w winnicy Pańskiej, która wciąż pozostaje do wykonania. — Tamże. JWD 308.2
Ludzie zeświecczeni wydają wiele na ubrania. Ale Pan zobowiązał swój lud do wyjścia i odłączenia się od świata. Ekstrawagancki i drogi ubiór nie przystoi tym, którzy twierdzą, że wyznają, że żyjemy w dniach ostatecznych. (...). JWD 308.3
Bądźcie oszczędni w wydawaniu środków na ubrania. Pamiętajcie, że to, co nosicie, wywiera wpływ na tych, z którymi się stykacie. Nie wydawajcie na siebie środków, które są potrzebne na inne cele. Nie wydawajcie pieniędzy Pańskich, by zaspokajać upodobanie do kosztownych ubiorów. — Manuscript 24, 1904. JWD 308.4
Prostota ubioru jest pochwałą dla religii tego, kto go nosi — Prostota w ubierze sprawia, że wygląd rozsądnej kobiety będzie wywierał najlepszy możliwy wpływ. — The Review and Herald, 17 listopad 1904. JWD 308.5
Ubierajcie się tak, jak chrześcijanie powinni się ubierać — prosto, zwyczajnie, jak powinny ubierać się kobiety wyznające pobożność, ozdabiając się dobrymi czynami. — The Review and Herald, 6 grudzień 1881. JWD 308.6
Starając się nadążyć za absurdalną modą, wielu traci skłonność do naturalnej prostoty i ulega oczarowaniu sztucznością. Poświęcają czas i pieniądze, bez reszty ulegając żądaniom mody. — The Health Reformer, kwiecień 1872. JWD 308.7
Drodzy młodzi ludzie, wasze usposobienie do ubierania się stosownie do mody oraz noszenia koronek, złota i sztucznych ozdób nie będzie dla innych rekomendacją waszej religii i prawdy, którą wyznajecie. Ludzie spostrzegawczy będą patrzeć na wasze starania, by upiększać swój zewnętrzny wygląd, jako dowód słabości umysłu i pychy serca. — Testimonies for the Church III, 376. JWD 308.8
Niestosowne popisywanie się jest niedopuszczalne — Chciałabym przypomnieć młodym kobietom, które noszą ozdoby i pióra na kapeluszach, że z powodu ich grzechów nasz Zbawiciel nosił cierniową koronę hańby. Gdy marnujecie cenny czas na upiększanie swojego stroju, pamiętajcie, że Król chwały nosił prostą szatę bez szwów. Wy, którzy nie szczędzicie trudu na upiększanie się, pamiętajcie, proszę, że Jezus nie raz był utrudzony nieustannym znojem, wyrzeczeniami i ofiarami ponoszonymi dla niesienia błogosławieństwa cierpiącym i potrzebującym. (...). To dla nas zanosił On modlitwy do swego Ojca, z głośnym wołaniem i ze łzami. Aby zbawić nas od pychy oraz umiłowania próżności i pustych przyjemności, w których tak lubimy sobie pobłażać, a które tłumią miłość Chrystusa, przelewał On łzy i został naznaczony smutkiem i cierpieniem bardziej niż ktokolwiek z ludzi. — Tamże 379-380. JWD 309.1
Zbędne ozdoby — Kosztowne dodatki nie są potrzebne, gdyż służą jedynie zaspokajaniu pychy kosztem sprawy Bożej. — Rozsądne szafarstwo 193. JWD 309.2
Wyjaśniona sprawa — Często zadawano mi pytanie, czy sądzę, że niewłaściwe jest noszenie prostych lnianych kołnierzyków.*Patrz Testimonies for the Church, t. I, s. 135-136 (przyp. red. amer.) Zawsze odpowiadałam: JWD 309.3
— Nie. Niektórzy z przesadą podchodzą do tego, co napisałam o kołnierzykach, Twierdzą, że niewłaściwe jest noszenie jakichkolwiek kołnierzyków. Wskazano mi, że niewłaściwe jest noszenie kosztownych kołnierzyków i zbędnych wstążek i koronek, jakie niektóre adwentystki nosiły i noszą, popisując się i podążając za modą. Mówiąc o kołnierzykach i wstążkach, nie miałam na myśli tego, że nie należy nosić jakiegokolwiek kołnierzyka i żadnych wstążek. — Testimonies for the Church I, 135-136. JWD 309.4
Ekstrawaganckie i przesadne ozdoby — Nasi pastorzy i ich żony powinni być przykładem prostoty w ubiorze. Powinni ubierać się schludnie i wygodnie, nosząc dobre materiały, ale unikając wszelkiej ekstrawagancji i ozdób, nawet stosunkowo niedrogich, gdyż takie rzeczy świadczą na naszą niekorzyść. Powinniśmy uczyć młodzież prostoty, zwyczajności i schludności w ubiorze. Porzućmy niepotrzebne ozdoby, nawet jeśli są stosunkowo niedrogie. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 180. JWD 309.5
Nie na pokaz — Prawdziwa ogłada nie znajduje satysfakcji w przyozdabianiu ciała na pokaz. — Christian Temperance and Bible Hygiene 93. JWD 310.1
Biblia uczy skromności w ubiorze: “Podobnie kobiety powinny mieć ubiór przyzwoity”. 1 Tymoteusza 2,9. Zakazuje popisywania się ubiorem, noszenia jaskrawych kolorów i krzykliwych ozdób. Wszelkie środki mające przyciągać uwagę albo budzić podziw powinny być wykluczone ze stroju zalecanego przez Słowo Boże. — Counsels to Teachers 302. JWD 310.2
Wyrzeczenia w ubiorze są częścią chrześcijańskiego obowiązku. Ubieranie się w sposób prosty oraz unikanie biżuterii i ozdób wszelkiego rodzaju jest zgodne z naszą wiarą. Czy należymy do tych, którzy widzą głupotę ludzi zeświecczonych, pobłażających ekstrawagancji w ubiorze i miłujących rozrywki? — Testimonies for the Church III, 366. JWD 310.3
Nieprzemijające ozdoby, a złoto czy perły — Istnieje ozdoba, która nigdy nie przeminie, ale będzie się przyczyniać do szczęścia wokoło nas w tym życiu i jaśnieć nieprzyćmionym blaskiem w nieśmiertelnej przyszłości. Jest to ozdoba cichego i łagodnego ducha. Bóg wezwał nas do noszenia najcenniejszej szaty duszy. (...). Zamiast stroić się w zewnętrzne złote ozdoby, powinniśmy dołożyć wszelkich starań, by posiąść mądrość, która jest cenniejsza niż czyste złoto. — Tamże IV, 643-644. JWD 310.4
Jakżeż niewielką wartość mają złoto i perły czy kosztowne szaty w porównaniu z uniżonością Chrystusa. Na naturalne piękno składają się symetria i harmonijne proporcje ciała, ale duchowe piękno polega na zgodności i podobieństwie duszy do Jezusa. Czyni to duszę cenniejszą niż czyste złoto, nawet całe złoto Ofiru. Laska Chrystusa jest rzeczywiście bezcenną ozdobą. Podnosi i uszlachetnia tego, kto ją posiada, i oświeca bliźnich promieniami chwały, przyciągając ich do Źródła światła i błogosławieństwa. — The Review and Herald, 6 grudzień 1881. JWD 310.5
Atrakcyjność autentycznego piękna — Wszyscy ludzie mają naturalną skłonność do sentymentalizmu zamiast praktyczności. Z uwagi na to ważne jest, by rodzice, wychowując swoje dzieci, kierowali i uczyli ich umysły ku umiłowaniu prawdy, obowiązkowi i wyrzeczeniom oraz posiadaniu szlachetnej niezależności i wybieraniu tego, co prawe, nawet jeśli większość wybiera zło. (...). JWD 310.6
Jeśli zachowają dla siebie zdrowe ciało i miłe usposobienie, posiądą prawdziwe piękno, które będą nosić dzięki łasce Bożej. Nie będą się musieli stroić w sztuczne ozdoby, gdyż te zawsze świadczą o braku wewnętrznej ozdoby, posiadającej prawdziwą moralną wartość. Piękny charakter jest cenny w oczach Boga. Takie piękno będzie pociągać, a nie wprowadzać w błąd. Taki urok ma trwałe barwy, które nigdy nie zanikną. — The Signs of the Times, 9 grudzień 1875. JWD 311.1
Czysta religia Jezusa wymaga od Jego wyznawców prostoty naturalnego piękna, autentycznej ogłady oraz wzniosłej czystości, a nie sztucznej i fałszywej. — Testimonies for the Church III, 375. JWD 311.2
Uczcie dzieci rozsądku w sposobie ubierania się — Bądźmy wierni obowiązkom życia rodzinnego. Niech wasze dzieci rozumieją, że posłuszeństwo jest konieczne. Uczcie je rozróżniać między tym, co rozsądne, a tym, co głupie w sprawach ubioru, a także zapewnijcie im odzież schludną i prostą. Jako ludzie przygotowujący się na rychle powtórne przyjście Chrystusa powinniśmy dawać światu przykład umiarkowania w ubiorze w przeciwieństwie do panującej aktualnie mody. Mówcie o tym i mądrze planujcie działania, a następnie realizujcie te plany w waszej rodzinie. Postanówcie kierować się zasadami wyższymi niż zachcianki i pragnienia waszych dzieci. — Manuscript 45, 1911. JWD 311.3
Jeśli nasze serca są zjednoczone z sercem Chrystusa, (...) nie będziemy nosić na sobie nic, co miałoby zwracać na nas uwagę albo powodować kontrowersje. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 131. JWD 311.4
Starajcie się o ładny ubiór, stosowny do wieku i sytuacji życiowej — Moja siostro, przywiąż dzieci do swojego serca miłością. Zapewnij im odpowiednią opiekę we wszystkich sprawach. Zapewnij im ładny ubiór, aby nie czuły się skrępowane swoim wyglądem, gdyż świat będzie ranił ich poczucie własnej wartości. (...). Zawsze właściwe jest być schludnym i właściwie ubranym, stosownie do wieku i sytuacji życiowej. — Testimonies for the Church IV, 142. JWD 311.5
Ciało nie powinno być skrępowane — Ubiór powinien pasować do ciała, nie utrudniając krążenia krwi ani swobody pełnego i naturalnego oddychania. Stopy powinny być dobrze chronione przed zimnem i brudem. Ubierając się w ten sposób, możemy zażywać ruchu na świeżym powietrzu, pomimo porannej rosy czy deszczu i śniegu, oraz nie obawiając się przeziębienia. — Christian Temperance and Bible Hygiene 89-90. JWD 311.6
Ubiór waszych dzieci — Jeśli ubiór dziecka zapewnia mu ciepło, ochronę i wygodę, jedna z głównych przyczyn rozdrażnienia i niespokojności zostanie usunięta. Dziecko będzie się cieszyć lepszym zdrowiem, a matka nie będzie tak bardzo obciążona troską o dziecko, wyczerpującą jej siły i pochłaniającą czas. JWD 312.1
Uciskające opaski czy suknie ciasne w talii hamują pracę serca i płuc, więc należy ich unikać. Żadna część ciała nie powinna w żadnym czasie być narażana na niewygodę przez ubiór uciskający którykolwiek z organów lub ograniczający swobodę ruchu. Ubiór wszystkich dzieci powinien być dość luźny, by zapewniał swobodę i pełnię oddychania, oraz tak skomponowany, by ramiona udźwignęły jego ciężar. — Ministry of Healing 382. JWD 312.2
Niech kończyny będą właściwie odziane — Szczególną uwagę należy zwrócić na kończyny, aby były dobrze odziane, podobnie jak klatka piersiowa i okolice serca, gdzie występuje najwięcej ciepła. Rodzice, którzy ubierają dzieci tak, iż ich kończyny pozostają nagie lub niemal nagie, poświęcają modzie zdrowie i życie swoich dzieci. Jeśli kończyny dziecka nie są tak ciepłe jak reszta ciała, krążenie krwi nie będzie równe. Gdy kończyny, najbardziej oddalone od organów wewnętrznych, nie są właściwie odziane, krew w nadmiarze napływa do głowy, powodując bóle głowy i krwawienia z nosa, jak również uczucie ucisku w klatce piersiowej, przejawiające się kaszlem i zaburzeniami pracy serca wskutek nadmiaru krwi w tym miejscu. Natomiast nadmiar krwi w żołądku powoduje zaburzenia trawienia. JWD 312.3
Podążając za modą, matki ubierają swoje dzieci tak, iż ich kończyny są niemal nagie, a krew nie krąży tak jak powinna, przepełniając organy wewnętrzne, co prowadzi do choroby. Kończyny nie zostały przystosowane przez Stwórcę do tego, by wystawiać je na zimno, podobnie jak twarz. Pan zapewnił (...) także duże naczynia krwionośne i nerwy w kończynach i stopach, by przepływał przez nie wartki strumień życia, aby kończyny mogły zostać ogrzane tak samo jak reszta ciała. Należy je tak gruntownie odziać, aby krew przepływała przez nie swobodnie. JWD 312.4
Szatan wymyślił modę na odkryte kończyny, co sprawia, że strumień życia wskutek chłodu ulega zaburzeniu. Rodzice biją pokłony w świątyni mody i tak ubierają dzieci, że nerwy i naczynia krwionośne ulegają skurczeniu i nie spełniają swoich funkcji zgodnie z Bożym zamierzeniem. Skutkiem tego jest ciągłe wyziębienie stóp i dłoni. Rodzice, którzy podążają za modą, zamiast kierować się rozumem, będą musieli zdać sprawę Panu za okradanie własnych dzieci ze zdrowia. Nierzadko nawet życie jest poświęcane na ołtarzu bożka mody. — Testimonies for the Church II, 531-532. JWD 312.5
Różnice w ubiorze mężczyzn i kobiet — Istnieje narastająca tendencja do upodobnienia stroju i wyglądu kobiet do mężczyzn i projektowania ich ubrań podobnie jak męskich strojów. Jednak dla Boga jest to obrzydliwością. “Podobnie kobiety powinny mieć ubiór przyzwoity, występować skromnie i powściągliwie”. 1 Tymoteusza 2,9. (...) JWD 313.1
Pan postanowił, że między ubiorem męskim a kobiecym będą istnieć stosowne różnice. Uznał tę sprawę za dość ważną, by udzielić szczegółowych zaleceń na ten temat Noszenie podobnego ubioru przez obie płcie będzie prowadzić do wielkiego zamieszania i przyczyni się do wzrostu przestępczości. — Tamże I, 457-460. JWD 313.2
Ubiór w domu modlitwy — Niech nikt nie znieważa świątyni Bożej swoim ubiorem na pokaz. — Tamże V, 499. JWD 313.3
Wszystkich należy uczyć, że ich ubiór ma być schludny, czysty i porządny, ale nie powinni pobłażać pragnieniu noszenia zewnętrznych ozdób, które są ze wszech miar niestosowne w domu modlitwy. Nie należy popisywać się strojem, gdyż zabija to poczucie czci dla Pana. Uwaga ludzi jest kierowana na ubiór, a w sercach współwyznawców pojawiają się niewłaściwe myśli. Bóg ma być przedmiotem myśli jako obiekt czci, a wszystko, co odciąga umysł od uroczystego i świętego nabożeństwa, jest zniewagą dla Niego. Paradowanie w falbanach i wstęgach, koronkach i piórach oraz złotych i srebrnych ozdobach to rodzaj bałwochwalstwa, zupełnie niestosowny podczas świętego nabożeństwa ku czci Pana. — Tamże. JWD 313.4
Niektórzy dochodzą do wniosku, że aby podkreślić odrębność od świata, nakazaną przez Słowo Boże, muszą być niedbali w sposobie ubierania się. Niektóre siostry myślą, że realizują zasadę niedostosowania się do świata, gdy w sobotę, w zgromadzeniu świętych zebranych na nabożeństwie ku czci Pana, noszą słomiany kapelusz i tę samą sukienkę, którą nosiły przez cały tydzień. Niektórzy mężczyźni uważający się za chrześcijan podobnie podchodzą do kwestii ubioru. Przybywają do zgromadzenia ludu Bożego w szabat odziani w brudne, zabłocone, a nawet dziurawe ubranie, niewyprasowane i znoszone. JWD 313.5
Tego rodzaju osoby, gdyby miały się spotkać z osobą szanowaną w świecie, na której przychylności szczególnie im zależy, starałyby się wyglądać w jej obecności najlepiej, jak to możliwe. Zdają sobie sprawę z tego, że obraziłyby tę osobę, gdyby zjawiły się w jej obecności nieuczesane oraz w poplamionym i nieporządnym ubraniu. A jednak te same osoby sądzą, że nie jest ważne, jak się ubierają i jak wyglądają w sobotę, gdy przybywają na nabożeństwo ku czci wielkiego Boga. — The Review and Herald, 30 styczeń 1900. JWD 314.1
Ubierajcie się tak, by nie wzbudzać kontrowersji — Nie ma potrzeby robić ze sprawy ubioru głównej zasady naszej religii. Należy mówić o czymś znacznie ważniejszym. Mówcie o Chrystusie, a gdy serce człowieka się nawróci, wszystko, co nie harmonizuje ze Słowem Bożym, zostanie z niego usunięte. Jest to daremna praca zrywać liście z żyjącego jeszcze drzewa. Liście odrosną. Siekierę trzeba przyłożyć do korzeni drzewa, a wówczas liście opadną i nie pojawią się więcej. — Ewangelizacja 185. JWD 314.2
Nie ubiór nadaje wam wartość w oczach Bożych. To wewnętrzne przyozdobienie, zalety ducha, uprzejme słowa i wyrozumiałość dla innych są cenne przed Bogiem. — Rozsądne szafarstwo 194. JWD 314.3
Nikt nie powinien być sumieniem dla innych, ale każdy może dawać dobry przykład — Nie popierajcie tych, którzy swoją religijność skupiają na kwestii ubioru. Niech wszyscy studiują wyraźne nauki Pisma Świętego w kwestii prostoty i zwyczajności ubioru, a przez wierne posłuszeństwo tym naukom starają się dawać dobry przykład światu i nowym współwyznawcom w wierze. Bóg nie życzy sobie, by ktokolwiek był sumieniem dla innych. JWD 314.4
Mówcie o miłości i pokorze Jezusa, ale nie zachęcajcie braci i sióstr do wytykania błędów w ubiorze czy wyglądzie innych. Niektórzy znajdują przyjemność w takim postępowaniu, a gdy ich umysły zwracają się w tym kierunku, zaczynają oni odczuwać, że muszą pełnić rolę naprawiaczy zboru. Wspinają się na sędziowską stolicę, a gdy tylko zobaczą kogoś z braci i sióstr, przypatrują się im, by znaleźć coś, co mogliby skrytykować. Jest to jeden z najskuteczniejszych sposobów zawężania umysłu i skarlenia w duchowym rozwoju. Bóg życzy sobie, by tacy ludzie zeszli z sędziowskiej stolicy, gdyż On nigdy ich tam nie umieścił. — Historical Sketches of Seventh-day Adventist Foreign Mission 122-123. JWD 314.5
Serce musi być prawe — Jeśli jesteśmy chrześcijanami, powinniśmy iść za Chrystusem, nawet jeśli ścieżka, którą mamy iść, biegnie w poprzek naszym naturalnym skłonnościom. Nie ma sensu mówić wam, że nie wolno wam nosić tego czy tamtego, gdyż jeśli miłość do tych próżnych rzeczy jest w waszym sercu, to nawet jeśli zdejmiecie te ozdoby, będziecie tym samym drzewem, które tylko pozbawiono liści. Skłonności nieodrodzonego serca na nowo dadzą o sobie znać. Musicie mieć własne sumienie. — The Review and Herald, 10 maj 1892. JWD 315.1
W jaki sposób wiele Kościołów utraciło swoją moc — Ludzkie rozumowanie zawsze usiłowało unieważnić albo odsunąć na bok proste i bezpośrednie pouczenia Słowa Bożego. We wszystkich czasach większość rzekomych wyznawców Chrystusa lekceważyła przepisy, które zalecają wyrzeczenie się siebie i pokorę, wymagają umiarkowania i prostoty w zachowaniu oraz w sposobie bycia i wyglądzie. Skutki były zawsze takie same — odejście od nauk ewangelii prowadzące do przyjęcia mód, zwyczajów i zasad świata. Żywa pobożność ustępuje wtedy martwemu formalizmowi. Obecność i moc Boga, nieodczuwane wśród tych, którzy miłują świat, są dobrze znane pokornym wierzącym, którzy są gotowi wypełniać nauki świętego Słowa. Przez kolejne pokolenia ten stan rzeczy się utrzymuje. Jeden po drugim kolejne Kościoły porzucały swoją prostotę i w znacznym stopniu traciły swoją wcześniejszą moc. — Poselstwo do młodzieży 264-265. JWD 315.2
Słowo Boże jest standardem — Wszystkie sprawy związane z ubiorem powinny być ściśle przestrzegane, stosownie do biblijnych reguł. Moda stała się boginią rządzącą światem, a nierzadko wkrada się też do Kościoła. Kościół powinien uczynić Słowo Boże swoim standardem, a rodzice powinni wykazywać inteligencję w tej kwestii. Gdy widzą swoje dzieci skłonne do podążania za świeckimi modami, powinni jak Abraham mądrze pouczać swoich domowników. Zamiast pozwalać im jednoczyć się ze światem, niech łączą ich z Bogiem. — Testimonies for the Church V, 499. JWD 315.3