Głoście słowo metodą Chrystusa — Jeżeli głosicie Słowo metodą Chrystusa, to słuchacze wasi będą głęboko poruszeni prawdami, których nauczacie. Nabiorą przekonania, że słyszą Słowo Boga żywego. — Testimonies for the Church IX, 143 (1909). Ew 307.3
Cierpliwa miłość i troska o zagubionych — Jezus nauczał lud cierpliwie, w duchu wytrwałej miłości. Dzięki swej głębokiej, przenikającej wszystko mądrości poznał potrzeby każdego ze swoich słuchaczy. A gdy zobaczył, że odrzucają poselstwo pokoju i miłości, które przyszedł im przekazać, serce Jego przenikał smutek i wypełniała gorycz. — Gospel Workers 49 (1915). Ew 307.4
Łagodność i pokora — W Jego sposobie nauczania nie było żadnej przesadnej pobożności, ani tez surowej nieprzystępności czy chłodu. Zbawiciel tego świata posiadał naturę wznioślejszą niż natura anielska, a mimo to połączył swój boski majestat z łagodnością i pokorą, co przyciągało do Niego wszystkich. — Thoughts from the Mount of Blessing 29 (1896). Ew 307.5
Nadzieja wzbudza pragnienie i wiarę — W każdej ludzkiej istocie Jezus odkrywał nieograniczone możliwości. Widział ludzi takimi, jakimi mogli się stać pod wpływem przeobrażeń zachodzących dzięki Jego łasce — “piękności Pana Boga naszego”. Spoglądając na nich z nadzieją Sam wzbudzał nadzieję. Obdarzając ich ufnością Sam wzbudzał zaufanie. Objawiał w Sobie prawdziwy ideał człowieka i dla osiągnięcia tego ideału wzbudzał On i pragnienie, i wiarę. W Jego obecności dusze grzeszne i wzgardzone uświadamiały sobie, że jeszcze są ludźmi i tęskniły do tego, aby okazać się godnymi Jego uwagi. W wielu sercach, które wydawały się nieczułe na wszystko co święte, powstawały nowe impulsy. Wielu grzesznym odsłaniała się możliwość rozpoczęcia nowego życia. — Education 80 (1903). Ew 307.6
Gorliwość i moc przekonania — Gdy ludzie słuchali słów spływających z Jego ust. gdy słuchali prawd tak różniących się od tradycji i dogmatow, których nauczali rabini, nadzieja wstępowała w ich serca. W naukach Jezusa występowała powaga, dzięki której słowa przez Niego mówione posiadały moc przekonywania. — Gospel Workers 188 (1915). Ew 308.1
Promieniował życiem i radością — Gdy przechodził przez miasta i wioski, stawał się podobny żywemu strumieniowi, dającemu życie i radość. — The Ministry of Healing 20 (1905). Ew 308.2
Powinniśmy być ludźmi radosnymi. Bóg nie chce, aby na tej ziemi ktokolwiek miał niezadowolenie na twarzy. Bóg nie chce, aby był przygnębiony i smutny. Pragnie On, abyśmy podnieśli swe oblicza, spoglądali na Niego i pozwolili Mu oświecić je blaskiem światła, które bije od Słońca Sprawiedliwości. — Manuscript 42, 1894. Ew 308.3
Chrystus nauczał z mocą — Nauki Jego były proste, ale wygłaszał On je jako ten, który posiada władzę i autorytet. Ta charakterystyczna cecha odróżniała Jego nauki od nauk wszystkich innych mówców. Rabini przemawiali powątpiewając i wahając się, tak jak gdyby nauki Pisma Świętego mogły być interpretowane w rozmaity sposób i jak gdyby jedna rzecz mogła oznaczać i to i tamto, jedna przeciwieństwo drugiego. Dzień po dniu słuchacze rabinów wpadali w coraz większe zwątpienie, Jezus bowiem nauczał tak, jak się naucza czegoś, co nie może być kwestionowane. Obojętne, co było tematem Jego nauki, przedstawiał go zawsze z mocą tak, że słowa Jego nie mogły być dwojako rozumiane. — The Desire of Ages 253 (1898). Ew 308.4
Pragnienie uratowania grzeszników — Takie samo intensywne pragnienie uratowania grzeszników, jakie znamionowało życie Zbawiciela, znamionuje życie Jego prawdziwych naśladowców. — Testimonies for the Church VII, 10 (1902). Ew 308.5
Niezłomna moc — Godne uwagi wydaje się to głębokie, nie budzące kwestii posłuszeństwo ludzi, którym nie obiecywano żadnej zapłaty! Słowa Chrystusa były takim zaproszeniem, które posiadało w sobie moc wzruszającą. — Gospel Workers 24 (1915). Ew 308.6