Każdy zbór potrzebuje kierującej siły Ducha Świętego. Właśnie teraz jest czas, aby Go o nią prosić. Zważywszy na to wszystko, co Bóg czyni dla człowieka, żąda On, by człowiek z Nim współpracował. Do tego Pan wzywa Kościół, chce, by okazywał prawdziwą pobożność, miał właściwe zrozumienie obowiązku i wyraźnie sobie uświadomił swoje zobowiązania wobec Stwórcy. Wzywa wiernych, by byli ludem czystym, uświęconym i czynnym. A chrześcijańskie dzieło pomocy jest jednym ze środków, by tego dokonać, ponieważ Duch Święty jest stale w łączności z tymi wszystkimi, którzy pełnią służbę Bożą. SS2 359.1
Tym, którzy są zajęci tą pracą, chciałabym powiedzieć: Pracujcie dalej umiejętnie i taktownie! Wezwijcie swoich współpracowników do połączenia się z wami we wspólnej, przebiegającej pod jednym hasłem, zgodnej pracy. Zachęcajcie do niej młodych mężczyzn i młode kobiety w zborach. Połączcie misyjną służbę medyczną z głoszeniem poselstwa trzeciego anioła! Regularnie i planowo podejmujcie trudy, by wyrwać członków zboru ze śmiertelnego snu duchowego, w jakim tkwią przez całe lata. Wysyłajcie do zborów pracowników, którzy żyją zasadami reformy życia. Wysyłajcie tych, którzy panowanie nad pożądliwościami uważają za rzecz konieczną, w przeciwnym razie staną się pułapką dla zborów. Zwracajcie potem uwagę na to, czy zbory nie będą pełne nowego życia! Praca musi otrzymać nowy bodziec. Lud Boży musi zdać sobie sprawę z wielkiej potrzeby i niebezpieczeństwa, jakie mu zagraża, i podjąć najbliżej leżącą pracę. SS2 359.2
Zbawiciel zawsze jest z tymi, którzy przystępują do wykonania tej pracy, głoszą w czas i nie w czas, pomagają potrzebującym i opowiadają im o wspaniałej miłości Chrystusa, jaką Zbawiciel dla nich żywi, pracują nad sercami ubogich, nędznych i nieszczęśliwych. Skoro tylko zbór podejmuje pracę zleconą mu przez Boga, do niego odnosi się obietnica: “Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi: twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą”. Izajasza 58,8. Chrystus jest naszą sprawiedliwością. Kroczy przed nami w tej pracy, a chwała Pańska idzie w ślad za nią i kończy ją. SS2 359.3
Wszyscy mieszkańcy nieba oczekują decyzji każdego człowieka, który gotów jest pracować według wytycznych Chrystusa. Gdy członkowie zboru osobiście podejmą wyznaczoną im pracę, będą przebywać w całkowicie odmiennej atmosferze. Błogosławieństwo i moc będą towarzyszyć ich poczynaniom. Posiądą wyższą kulturę serca i ducha. Zwyciężą samo- lubstwo, które krępowało duszę. Ich wiara będzie żywą siłą. Modlitwy staną się żarliwsze. Ożywiający i uświęcający wpływ Ducha Świętego spłynie na nich i przybliży do królestwa niebieskiego. SS2 360.1
*****
Zbawiciel nie bierze pod uwagę ani jakości, ani znaczenia świeckich zaszczytów czy bogactw. W Jego oczach wartość mają charakter człowieka i oddanie się jednemu celowi. Nie staje po stronie silnych czy uprzywilejowanych przez świat ludzi. On, Syn Boga żywego, schyla się, by pod- źwignąć upadłych. Zapewnieniami i słowami obietnicy usiłuje pozyskać dla siebie straconą, ginącą duszę. Aniołowie Boga patrzą, kto z Jego naśladowców okaże takiej duszy serdeczne współczucie i życzliwość. Uważnie śledzą, kto z ludu Bożego okaże miłość podobną do miłości Jezusa. SS2 360.2
Kto zdaje sobie sprawę z nędzy grzechu i z boskiego współczucia, jakie okazał Chrystus w nie kończącej się ofierze za upadłą ludzkość, ten ma społeczność z Chrystusem. Serce takiego naśladowcy pełne będzie tkliwości, wyraz twarzy i ton głosu będą wyrażać współczucie i życzliwość. Jego wysiłki cechować będzie poważna troska, miłość i energiczne działanie, z pomocą Boga stanie się siłą pozyskującą dusze dla Chrystusa. SS2 360.3
Wszyscy musimy siać ziarno cierpliwości, współczucia i miłości. Zbierzemy też żniwo tego, co zasialiśmy. Charaktery na całą wieczność kształtujemy dzisiaj. Tutaj, na ziemi, wychowujemy się i przygotowujemy do nieba. Wszystko zawdzięczamy hojnej, wszechmocnej łasce. Łaska w przymierzu zarządziła naszą adopcję. Łaska, jaką Zbawiciel objawia, spowodowała nasze odkupienie, odrodzenie i przyjęcie do dziedzictwa Chrystusa. Wyraźnie ukażcie tę łaskę innym. SS2 360.4