Nasze plany nie zawsze są zgodne z Bożymi planami. On może uznać, że najlepsze dla nas i dla Jego sprawy jest odrzucenie naszych najszczerszych intencji, tak jak uznał to w przypadku Dawida, kiedy ten chciał budować świątynię. Jednego możemy być pewni, a mianowicie, że On pobłogosławi i użyje do rozwoju swojej sprawy tych, którzy szczerze poświęcają siebie i wszystko, co posiadają, dla Jego chwały. Jeśli uznaje za najlepsze nie spełniać ich pragnień, zrównoważy odmowę oznakami swojej miłości i powierzeniem im innego rodzaju służby. PCZ 11.3
W swojej miłości i trosce o nas, Ten, który rozumie nas lepiej niż my sami, często odmawia nam zaspokojenia naszych egoistycznych ambicji. Nie pozwala nam omijać naszych podstawowych obowiązków. Często wykonanie tych obowiązków jest niezbędną szkołą w celu przygotowania nas do wyższych zadań. Często nasze plany nie możemy zrealizować, aby Boże plany wobec nas mogły się spełnić. PCZ 12.1
Bóg nigdy nie żąda od nas rzeczywistej ofiary dla siebie. Prosi nas o poddanie Mu wielu rzeczy, ale spełniając tę prośbę, pozbywamy się jedynie tego, co mogłoby hamować nas w drodze do nieba. Nawet kiedy jesteśmy powołani do oddania czegoś, co samo w sobie jest dobre, możemy być pewni, że Bóg działa dla naszego najlepiej pojętego dobra. PCZ 12.2
W przyszłym życiu tajemnice, które tutaj bywają powodem naszego rozdrażnienia i zawodu, zostaną nam wyjaśnione. Przekonamy się, że nasze pozornie niewysłuchane modlitwy i zawiedzione nadzieje były w rzeczywistości jednymi z największych błogosławieństw. PCZ 12.3
Każdy obowiązek, nawet najskromniejszy, mamy uważać za święty, gdyż jest on częścią służby dla Boga. Codziennie powinniśmy się modlić: “Panie, pozwól mi czynić to, co najlepsze. Naucz mnie, jak najlepiej pracować. PCZ 12.4
Daj mi energię i zapał. Pomóż mi służyć tak, jak z miłością służył mój Zbawiciel”. PCZ 13.1