Musimy przełamać jednostajność w naszej pracy nad zbawieniem dusz. Co prawda spełniamy pewne zadanie w świecie, ale nie wykazujemy wystarczająco dużo energii i zapału. Gdyby nas ożywiło silniejsze pragnienie, ludzie by się przekonali do prawdy naszego poselstwa. Bezsilność i monotonia naszej służby dla Pana odpychają wielu z wyższych grup społecznych, nie widzą oni bowiem żarliwego i świętego zapału. Religia ustawowa nie wystarcza w naszym obecnym czasie. Możemy spełniać wszystkie zewnętrzne formy służby Bożej, a mimo to być pozbawieni ożywiającego wpływu Ducha Świętego, podobnie jak wzgórza w Gilboa pozbawione były rosy i deszczu. Wszystkim nam potrzeba duchowego pokrzepienia, a także potrzebujemy jasnych promieni Słońca Sprawiedliwości, aby zmiękczyły i podporządkowały sobie nasze serca. Twardzi jak skała mamy być tylko wobec zasad Biblii. To znaczy, mamy uczyć jej zasad i podbudowywać je swoim świętym życiem. SS3 37.1
Mężowie, pozostający w służbie Bożej, muszą wykazywać energię i zdecydowanie w dziele pozyskiwania dusz. Pamiętajcie, że ludzie pójdą na zginienie, dlatego że my, narzędzia Boga, nie pracujemy ze stanowczością, jakiej nic osłabić nie jest w stanie, że pozwalamy się zniechęcić. Naszym ustawicznym oparciem ma być tron łaski. SS3 37.2
Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla słabego i chwiejnego życia duchowego naszych zborów. “Wróćcie do twierdzy, wy więźniowie, którzy jeszcze macie nadzieję!” Zachariasza 9,12. Chrystus ma w pogotowiu moc dla nas. Jest naszym Orędownikiem przed Ojcem. Wysyła posłów do wszystkich części swego państwa, by powiadomić swój lud o swej woli. Przechadza się wśród zborów i chce oczyścić, uświęcić i uszlachetnić swych naśladowców. Wpływ tych, którzy prawdziwie w Niego wierzą, będzie dla świata wonią życia ku życiu. Chrystus dzierży gwiazdy w swej prawicy i pragnie, by za ich pośrednictwem światło padało na cały świat. Chciałby przygotować swój lud do pełnienia wyższej służby w niebieskim Kościele. Zlecił nam wielkie zadanie. Wykonujmy je dokładnie i energicznie! Wykażmy naszym postępowaniem, co prawda dla nas uczyniła. SS3 37.3
“To mówi Ten, który trzyma siedem gwiazd w prawicy swojej, który się przechadza pośród siedmiu złotych świeczników”. Objawienie 2,1. Ten tekst mówi o stosunku Chrystusa do Kościoła. Przechadza się On wśród swoich zborów na całej kuli ziemskiej. Z baczną uwagą spogląda na nie, chcąc wiedzieć, czy ich stan duchowy, usposobienie uczynią ich zdolnymi do poszerzenia Jego królestwa. Chrystus jest obecny w każdym zgromadzeniu zboru. Zna każdego, kto jest związany z Jego służbą. Zna także serca tych, których może napełnić świętym olejem, aby go przekazywali innym. Nad wyraz cenni są w Jego oczach ci, którzy wiernie spełniają dzieło Chrystusa na świecie, słowem i czynem przedstawiając charakter Boży, urzeczywistniając zamierzenia, jakie Pan żywi wobec nich. Chrystus znajduje upodobanie w nich, tak jak człowiek z upodobaniem spogląda na dobrze uprawiony ogród i cieszy się wonią kwiatów przez siebie zasadzonych. SS3 37.4