Niektórzy z tych, którzy od wielu lat są chrześcijanami nie poczuwają się do odpowiedzialności za dusze ginące w cieniu ich domów. Mogą uważać, że mają pracę do wykonania w obcych krajach. Gdzież są jednak dowody ich przydatności do takiej pracy? W czym objawia się ich odpowiedzialność za dusze ginące w świecie? Tacy ludzie muszą wpierw zdobyć wykształcenie i praktykę w domu. Prawdziwa wiara i prawdziwa miłość Chrystusa powinny wzbudzić w nich gorące pragnienie ratowania dusz w najbliższym otoczeniu. Ze wszystkich swych duchowych sił powinni starać się być podobnymi do Chrystusa, od Niego uczyć się łagodności i pokory. Jeżeli Bóg ich potem wyśle do obcych krajów, będą przygotowani. SS3 44.3
Kto chce coś uczynić dla Boga, najlepiej niech zaczyna od swego domu, od własnego domostwa, od domowników, krewnych i sąsiadów, a także od własnych przyjaciół. Tutaj otwiera się wdzięczne pole działania w służbie misyjnej. Działalność w misji krajowej jest kamieniem probierczym zdolności lub niezdolności do pracy w szerszym zakresie. SS3 45.1