Zadano mi pytanie: “Czy nasze restauracje powinny być otwarte w sobotę?” Moja odpowiedź brzmi: Nie! Nie! Święcenie soboty jest naszym świadczeniem o Bogu, oznaką, czy też znakiem pomiędzy Nim a nami, że jesteśmy Jego ludem. Znak ten nigdy nie powinien być usunięty. SS3 92.1
Gdyby pracownicy naszych restauracji przygotowywali w sobotę dla mnóstwa ludzi te same posiłki, co w pozostałe dni tygodnia, to gdzież byłby ich dzień odpoczynku? Jakie by mieli wtedy możliwości wzmocnienia swej fizycznej i duchowej siły? SS3 92.2
Niedawno udzielono mi szczególnego światła w tej sprawie. Pokazano mi, że będą czynione wysiłki, by uszkodzić nasz wzorzec zachowywania sabatu, i że niektórzy mężowie będą wysuwać argumenty za otwieraniem naszych restauracji w sobotę, ale nigdy nie powinno się tego czynić. Przed moimi oczyma rozegrała się następująca scena: byłam w naszej restauracji w San Francisco. Był piątek, kilku pracowników było ogromnie zajętych pakowaniem paczek z żywnością, które ludzie z łatwością mogli donieść do domu, a pewna liczba osób czekała na odbiór tych paczek. Zapytałam, co to znaczy i prosiłam o wytłumaczenie tego, co się tu dzieje. Pracownicy powiedzieli mi, że niektórzy z klientów martwili się, widząc, że restauracja jest zamknięta w sobotę, nie mogli bowiem otrzymać tego samego rodzaju pożywienia, co w ciągu tygodnia. Świadomi wartości zdrowego pożywienia, jakie otrzymują w naszej restauracji, protestują przeciwko odmówieniu im tego w siódmym dniu tygodnia. Rozmawiali z szefem restauracji, prosząc, by była otwarta każdego dnia w tygodniu, zaznaczając, że będą cierpieć, jeśli będzie inaczej. “To, co dziś widzisz — mówili pracownicy — jest naszą odpowiedzią na to żądanie otrzymywania zdrowego pożywienia w sobotę. Ci ludzie w piątek biorą żywność na sobotę i w ten sposób unikamy ostrej krytyki za odmówienie otwarcia restauracji w sobotę”. SS3 92.3
Linia odgraniczająca nasz lud od świata musi być zawsze utrzymana wyraźnie i niedwuznacznie. Nasz posterunek to zakon Boży, w którym nakazano święcić dzień sobotni, ponieważ, jak wyraźnie stwierdzono w trzydziestym pierwszym rozdziale Drugiej Księgi Mojżeszowej, jest on znakiem między Bogiem a Jego ludem. Czytamy tam: “Zaiste, przestrzegać będziecie sabatów moich, gdyż to jest znakiem między mną a wami po wszystkie pokolenia wasze, abyście wiedzieli, żem Ja Pan, który was poświęcam. (...) Między mną a synami izraelskimi będzie on znakiem na wieki, bo w sześciu dniach stworzył Pan niebo i ziemię, a dnia siódmego odpoczął i wytchnął”. SS3 92.4
Zawsze mamy mieć w pamięci: “Tak mówi Pan”, chociażby nasze posłuszeństwo narażało na wielką niewygodę tych, którzy nie święcą dnia siódmego. Z jednej strony rzekome potrzeby ludzi, z drugiej — przykazania Boże. Co jest dla nas ważniejsze? SS3 93.1
W naszych zakładach leczniczych cała rodzina: pacjenci, lekarze, pielęgniarki i służba pomocnicza, musi być nakarmiona w sobotę tak, jak każda inna rodzina, lecz przy możliwie jak najmniejszym wysiłku. Natomiast nasze restauracje nie powinny być w soboty otwierane. Zapewnijcie pracownikom ten wolny dzień, by mogli go przeznaczyć na oddawanie czci Bogu. Zamknięte w sobotę drzwi czynią nasze restauracje pomnikiem z napisem, że dzień siódmy jest sabatem i że w tym dniu nie wolno wykonywać żadnej zbytecznej pracy. SS3 93.2
Pouczono mnie, że jedną z zasadniczych przyczyn, dla których powinno się zakładać w centrum dużych miast restauracje dietetyczne i zakłady lecznicze jest ta, że za pośrednictwem tych instytucji czołowi mężowie zwrócą uwagę na trzecie anielskie poselstwo. Dowiedzą się, że te restauracje prowadzi się w całkiem odmienny sposób, niż zwykłe restauracje. Ludzie inteligentni zaczną pytać o przyczynę tak odmiennego prowadzenia interesu i będą dociekać powodów skłaniających nas do oferowania lepszego, zdrowszego pożywienia. W końcu dojdą do poznania poselstwa na obecny czas. SS3 93.3
Gdy myślący ludzie zastaną nasze restauracje zamknięte w sabat, będą się dowiadywać i pytać o powody zamykania drzwi w sobotę. Odpowiadając na ich pytania będziemy mieli możność zapoznać ich z zasadami naszej wiary. Możemy dać im nasze czasopisma i książki, a oni zauważą różnicę między “tym, kto służy Bogu a tym, kto Mu nie służy”. Nie wszyscy nasi wyznawcy są tak skrupulatni w święceniu soboty, jak powinni. Oby Bóg dopomógł im poprawić się! Każda rodzina powinna mocno stawiać swe stopy na gruncie posłuszeństwa. SS3 93.4