Sprawa przedstawiona zgromadzeniu do rozpatrzenia zdawała się stwarzać z każdego punktu widzenia nieprzezwyciężone trudności. W rzeczywistości Duch Święty rozwiązał ten problem, stwarzając wcześniej szczególne okoliczności, od których zależała pomyślność, a nawet istnienie Kościoła chrześcijańskiego. Do rozstrzygnięcia tej niepokojącej kwestii dane były apostołom łaska, mądrość i światły rozsądek. HZ 188.2
Piotr rozumiał, że Duch Święty rozstrzygnął sprawę, zstępując z taką samą mocą zarówno na nieobrzezanych pogan, jak i na obrzezanych Żydów. Opowiedział ponownie swoje widzenie, w którym Bóg przedstawił mu prześcieradło napełnione różnymi zwierzętami i kazał je zabijać i jeść. Gdy on się wzbraniał, twierdząc, że nie je nic nieczystego ani skalanego, Bóg rzekł do niego: “Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane”. Dzieje Apostolskie 10,15. Piotr powiedział zgromadzonym: “Bóg też, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam, i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. Przeto teraz, dlaczego wyzywacie Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść?”. Dzieje Apostolskie 15,8-10. HZ 188.3
Tym jarzmem nie było prawo dziesięciu przykazań, jak twierdzą ci, którzy sprzeciwiają się wymaganiom dekalogu. Piotr miał na myśli prawo ceremonialne, unieważnione i zniesione przez ukrzyżowanie Chrystusa. Przemówienie Piotra uspokoiło zgromadzonych, tak że mogli z uwagą wysłuchać sprawozdania Pawła o jego doświadczeniach w pracy wśród pogan. HZ 188.4