Objęcie władzy przez Kościół rzymski dało początek mrocznemu średniowieczu. W miarę wzrostu władzy Kościoła powszechnego wzrastała ciemność. Prawdziwy fundament wiary przeniesiono z Chrystusa na biskupa Rzymu. Zamiast polegać na Synu Bożym, który odpuszcza grzechy i daje wieczne zbawienie, ludzie oglądali się na papieża, kapłanów i prałatów, którym powierzyli władzę nad swoimi sumieniami. Nauczano, że papież jest pośrednikiem, że nikt nie może zbliżyć się do Boga inaczej jak przez niego, że zajmuje on miejsce Boga i dlatego należy mu się bezwzględne posłuszeństwo. Najmniejsze odchylenie od tych dogmatów wystarczało, aby przestępców srodze ukarać. HZ 203.2
W ten sposób odwrócono umysły ludzkie od Boga, a skierowano ku omylnemu, błądzącemu człowiekowi, a właściwie jeszcze gorzej — ku samemu księciu ciemności, który przez człowieka wykonuje swoją władzę. Grzech przyodziano w strój świątobliwości. Gdy usunie się Pismo Święte, a człowiek zacznie uważać się za istotę najwyższą, wtedy można oczekiwać tylko kłamstwa, fałszu i upadlającej nieprawości. Wraz z wywyższeniem ludzkich praw i tradycji pojawia się zepsucie, które występujące zawsze wtedy, gdy usuwa się prawa Boże. HZ 203.3