Sama nazwa czarodziejstwo wywołuje dziś śmiech. Twierdzenie, że ludzie mogą porozumiewać się ze złymi duchami, uważa się za wymysł średniowiecza. Spirytyzm liczący setki tysięcy, a nawet miliony wyznawców utorował sobie drogę do kół naukowych, przeniknął do Kościołów i znalazł przychylność organów ustawodawczych i dworów królewskich. To olbrzymie zwiedzenie to nic innego jak tylko odnowienie dawnego czarodziejstwa, potępionego i zakazanego. HZ 243.2
Szatan zwodzi dziś ludzi tak, jak zwiódł kiedyś Ewę w raju, podsycając w niej pragnienie zdobycia zakazanej wiedzy: “Będziecie jak Bóg, znający dobro i zło”. 1 Mojżeszowa 3,5. Lecz mądrość spirytyzmu apostoł Jakub opisuje jako tę, która nie zstępuje z góry, lecz jest “przyziemna, zmysłowa, demoniczna”. Jakuba 3,15. HZ 243.3
Książę ciemności posiada mistrzowski umysł i misternie dostosowuje swe pokusy do ludzi różnych stanów i różnej kultury. Działa “wśród wszelkich podstępnych oszustw” (2 Tesaloniczan 2,10), aby zdobyć władzę nad ludźmi. Swój zamiar może zrealizować tylko wtedy, gdy ludzie dobrowolnie poddadzą się jego pokusom. Kto odda się w jego moc, ulega złym skłonnościom, nie przewidując, dokąd zaprowadzi go ta droga. Kusiciel doprowadza wyznawców spirytyzmu do ruiny, aby następnie użyć ich do rujnowania innych. HZ 243.4