Gdy Abraham rozstał się z Lotem, rzekł Pan do niego: “Podnieś oczy swoje i spojrzyj z miejsca, na którym jesteś, na północ i na południe, na wschód i na zachód, bo całą tę ziemię, którą widzisz, dam tobie i potomstwu twemu na wieki, i rozmnożę potomstwo twoje jak proch ziemi, tak że jeśli kto zdoła policzyć proch ziemi, również potomstwo twoje będzie mogło być policzone”. 1 Mojżeszowa 13,14-16. “Doszło Abrama w widzeniu następujące słowo Pana: Nie bój się, Abramie, Jam tarczą twoją; zapłata twoja będzie sowita! (...) rzekł Abram: Przecież nie dałeś mi potomstwa, więc mój domownik będzie dziedzicem moim”. 1 Mojżeszowa 15,1.3. HZ 47.1
Ponieważ Abraham nie miał syna, początkowo planował, iż adoptuje swojego zaufanego sługę Eliezera i uczyni go swoim dziedzicem. Jednak Bóg powiedział Abrahamowi, że jego sługa nie będzie jego synem i dziedzicem, ale urodzi mu się prawdziwy syn. “Wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje”. 1 Mojżeszowa 15,5. HZ 47.2
Gdyby Abraham i Sara wierzyli obietnicy zapowiadającej, że będą mieli syna, zaoszczędziliby sobie wiele nieszczęść. W zasadzie zgadzali się, że stanie się tak, jak obiecał Bóg, ale nie mogli uwierzyć, że to Sara w podeszłym wieku będzie miała syna. Sara podsunęła więc Abrahamowi myśl, w jaki sposób może się wypełnić Boża obietnica. Namówiła Abrahama, by wziął sobie Hagar za żonę. Czyniąc tak, oboje małżonkowie wykazali brak wiary i ufności w moc Bożą. Posłuszny namowom Sary Abraham, biorąc Hagar za żonę, nie wytrzymał próby wiary w nieograniczoną moc Bożą i ściągnął na siebie i Sarę wiele zmartwień. Dając tę obietnicę, Pan zamierzał wypróbować siłę wiary Abrahama. HZ 47.3