Niesprawiedliwość i szemranie synów izraelskich przedstawia stan ludu Bożego na ziemi w czasach ostatecznych. Wielu czytających historię starotestamentowego Izraela dziwi się jego niedowiarstwu i ustawicznemu szemraniu, mimo tak wielkich dowodów bezustannej miłości i troskliwości Boga. Tymczasem ci, którzy tak myślą, sami szemrzą i narzekają na rzeczy jeszcze mniej znaczące. Nie znają siebie. Bóg często doświadcza ludzi i próbuje ich wiarę w małych rzeczach. Niestety, tak jak Izrael w dawnych czasach, tak i my często nie przechodzimy zwycięsko przez próby. HZ 77.2
Wielu z nas ma wszystko, co jest potrzebne do życia, jednak nie ufa Panu, jeśli chodzi o przyszłość. Okazuje niedowiarstwo i martwi tym, co będzie. Wielu ustawicznie lęka się, że przyjdzie niedostatek i dzieci będą cierpiały. Gdy przychodzą chwile trudne i trzeba się ograniczyć, gdy doświadczane bywają wiara i miłość do Boga, osoby te cofają się przed próbą i szemrzą przeciwko metodom używanym przez Pana dla oświecenia człowieka. Wtedy miłość okazuje się nie dość wielka i doskonała, aby można było wytrwać. HZ 77.3
Wiara ludu Bożego powinna być silna, skuteczna i wytrwała. Ma być gruntem rzeczy, których oczekujemy. Wtedy będziemy mogli zawsze powiedzieć: “Błogosław, duszo moja, Panu i wszystko, co we mnie, imieniu jego świętemu!” (Psalmów 103,1), gdyż obdarzył nas wszelką obfitością. HZ 77.4
Niektórzy traktują każde ograniczenie jak cierpienie. Dogadzają swemu złemu smakowi. Poskromienie niezdrowego apetytu może doprowadzić niektórych nominalnych chrześcijan nawet do cofnięcia się z drogi prawdy, bowiem uważają oni dietę za śmiertelną głodówkę. Podobnie jak synowie izraelscy, wybraliby raczej niewolę, chorobę a nawet śmierć niż wyrzeczenie się garnków z mięsem. Chleb i woda — to wszystko, co jest obiecane ostatkom w czasie ucisku. HZ 77.5