Święta para ludzi była w raju bardzo szczęśliwa. Dano jej nieograniczone panowanie nad wszystkimi żywymi stworzeniami. Wokół ludzi niewinnie hasały lwy i jagnięta lub kładły się u ich stóp, żeby się zdrzemnąć. Różne ptaki o pstrym upierzeniu przelatywały wśród drzew i kwiatów i krążyły nad głowami Adama i Ewy. A ich słodki, melodyjny śpiew ku chwale Stwórcy odbijał się echem wśród drzew. HZ 14.3
Adam i Ewa byli oczarowani pięknem swego rajskiego domu. Rozkoszowali się widokiem wesoło świergocących małych śpiewaków o barwnym i miłym dla oka upierzeniu. Pierwsi ludzie łączyli się z nimi w melodyjnych pieśniach miłości. Wznosili swe głosy na chwałę i uwielbienie dla Ojca i umiłowanego Syna, w podzięce za dowody miłości, która zewsząd ich otaczała. Widzieli porządek i harmonię w całym stworzeniu, które świadczyły o nieskończonej mądrości i poznaniu. Co chwilę odkrywali nowe piękno swego rajskiego domu. Serca ich ustawicznie wypełniała coraz głębsza miłość, a usta wyrażały coraz większą wdzięczność i oddanie Stwórcy. HZ 14.4