Aby pozbawić Izraelitów wymówki, Pan, przyodziany chwałą i otoczony aniołami, zstąpił na górę Synaj i w sposób wspaniały i pełen grozy oznajmił swoje prawo zawarte w dziesięciu przykazaniach. Nie powierzył tego nikomu, nawet swoim aniołom, lecz osobiście oznajmił prawo głosem dobitnym, który słyszał cały lud. Nie polegał na pamięci ludzi skłonnych do zapominania Jego wymagań, lecz wypisał je własnym palcem na kamiennych tablicach. Chciał odebrać wszelką możliwość pomieszania Jego świętych przykazań z jakąkolwiek tradycją lub spowodowania nieporozumienia przez dodanie do Jego żądań nauk ludzkich. HZ 88.4
Dzięki ogłoszeniu prawa Pan stał się bliższy swemu ludowi, tak bardzo skłonnemu do odstępstwa. Bóg nakazał też Mojżeszowi, aby spisywał wszystko, czego Pan wymaga od ludu, by w ten sposób uszczegółowić każde z dziesięciu przykazań wyrytych na kamiennych tablicach. Specjalne wskazówki i wymagania były dane po to, by nauczyć błądzącego człowieka posłuszeństwa względem moralnego prawa. HZ 89.1
Gdyby człowiek zachował prawo Boże takim, jakie było dane Adamowi po upadku, a później przestrzegane przez patriarchów, nie byłoby potrzeby obrzezania. A gdyby z kolei potomkowie Abrahama przestrzegali przymierza, którego znakiem i rękojmią było obrzezanie, nie staliby się bałwochwalcami, nie musieliby iść do Egiptu, a Bóg nie potrzebowałby ogłaszać swego prawa na górze Synaj ani obwarowywać go specjalnymi wskazówkami zawartymi w prawach i ustawach spisanych przez Mojżesza. HZ 89.2