Uczczenie imienia Bożego wymaga, by słowa o Najwyższej Istocie wymawiać z uszanowaniem. “Święte i straszne jest imię jego”. Psalmów 111,9. Nie powinniśmy nigdy i w żaden sposób lekkomyślnie wymawiać tytułów i godności Boga. NGB 99.4
W modlitwie przestępujemy progi sali przyjęć Najwyższego, przed którym powinniśmy stawiać się ze świętą czcią. Aniołowie zakrywają swe oblicza w Jego obecności, a do tronu Jego zbliżają się z uroczystym szacunkiem. O ile więcej my, słabe i grzeszne istoty, powinniśmy przychodzić z głębszą pokorą przed naszego Pana i Stworzyciela. NGB 99.5
Uczczenie imienia Pana Boga znaczy jednak jeszcze o wiele więcej. Podobnie jak Żydzi za czasów Chrystusa, możemy i my okazywać zewnętrznie największe uszanowanie Bogu, a jednak imię Jego ustawicznie zniesławiać. Imię Jego jest: “miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność (...) odpuszczający winę, występek i grzech”. 2 Mojżeszowa 34,6.7. O Kościele Chrystusowym jest napisane: “Oto imię, którym je będą nazywać: Pan sprawiedliwość nasza”. Jeremiasza 33,16. Imię to otrzyma każdy naśladowca Chrystusa, gdyż jest ono częścią dziedzictwa dzieci Bożych. Rodzina nosi zawsze imię ojca. Prorok Jeremiasz modlił się w czasie wielkiego ucisku i nawiedzenia Izraela: “Twoim imieniem jesteśmy nazwani, nie opuszczaj nas!”. Jeremiasza 14,9. NGB 100.1
Imię to czczą święci aniołowie w niebie i mieszkańcy nieupadłych światów. Jeżeli się modlisz: “Święć się imię Twoje”, tedy prosisz, aby imię to było uświęcone w tym świecie i w tobie. Bóg uznał cię przed ludźmi i aniołami za swe dziecię, więc Go proś, abyś nie zhańbił “imienia, które jest wzywane nad wami”. Jakuba 2,7 (BG). Bóg posyła cię w świat jako swego przedstawiciela; każdą czynnością swego życia masz objawiać imię Boga, musisz więc posiadać Jego charakter. Nie możesz święcić Jego imienia ani reprezentować Go w świecie, jeżeli nie posiadasz Jego charakteru; możesz to osiągnąć tylko przez przyjęcie łaski i sprawiedliwości Chrystusowej. NGB 100.2