Go to full page →

Największa próba, 5 czerwiec CBL 164

“Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu”. Hebrajczyków 4,15. CBL 164.1

Po chrzcie Syn Boży udał się na ponure pustkowie, aby był tam kuszony przez diabła. (...) Przez czterdzieści dni nic nie jadł i nie pił. (...) Zdawał sobie sprawę, jaką siłę ma nad człowiekiem apetyt, i dla dobra grzesznego człowieka przeszedł największą możliwą próbę. Odniósł zwycięstwo, które niewielu docenia. Opanowanie wypaczonego apetytu i grzechu pobłażliwości w jedzeniu i piciu może być zrozumiane jedynie w kontekście długości postu, jaki odbył nasz Zbawiciel, by przełamać moc tego wypaczenia. (...) Przyszedł na ziemię, by zjednoczyć swoją boską moc z naszymi ludzkimi wysiłkami, abyśmy mogli zwyciężyć dzięki sile i moralnej mocy, jakich On udziela. CBL 164.2

Ach! Jakim niepojętym uniżeniem ze strony Króla chwały było przyjście na ten świat i cierpienie głodu oraz dotkliwych pokus podstępnego wroga, aby mógł On odnieść zwycięstwo dla dobra człowieka. Oto miłość, z którą nic nie jest w stanie się równać. (...) CBL 164.3

Nie tylko dotkliwe cierpienia spowodowane głodem czyniły mękę Odkupiciela tak dotkliwą. Jego boską duszę przytłaczało poczucie winy wynikające z pobłażania apetytowi, które sprowadziło straszliwą nędzę na świat. (...) CBL 164.4

Mając ludzką naturę i odczuwając ogromne brzemię grzechów, nasz Odkupiciel oparł się mocy szatana w tej ogromnej, pierwotnej pokusie, która zagraża ludziom. Jeśli człowiek jest w stanie pokonać tę pokusę, to może zwyciężyć także w każdej innej sprawie. CBL 164.5

Brak wstrzemięźliwości jest podstawą wszelkiego moralnego zła człowieka. Chrystus zaczął swoje dzieło odkupienia tam, gdzie zaczął się upadek. Upadek naszych prarodziców był spowodowany pobłażaniem apetytowi. W dziele odkupienia pokonanie apetytu było pierwszym dokonaniem Chrystusa. Jakże wielką miłość okazał Chrystus, przychodząc na świat, by cierpieć skutki naszych grzechów i słabości — przejść ścieżkę cierpienia, aby swym życiem nieskalanych zasług pokazać nam, jak mamy żyć i zwyciężać, jak On zwyciężył. — The Sufferings of Christ 10-12. CBL 164.6