Pytam tych, których życie cechuje próżność i brak umiaru: Czy dalej będziecie zachowywać się tak, jak gdybyście nie zostali powołani do ponoszenia wyrzeczeń? Po co żyjecie? Co dobrego udaje się wam osiągnąć? Czy naprawdę możecie sobie pozwolić na to, aby żyć dla siebie? Czy możecie dostąpić życia wiecznego, żyjąc teraz w taki sposób? Czy Bóg nie wyznaczył dla was miejsca i pracy do wykonania? Czy uważacie, że nie macie do zrobienia niczego więcej poza dogadzaniem sobie? — Letter 4a, 1902. MPM 134.1