To Chrystus — Potężny Lekarz — powinien być wysławiany, a nie ziemscy lekarze. Drodzy lekarze, Jezus wysłucha waszych modlitw. Drogie pielęgniarki, jeśli macie żywy związek z Bogiem, to z ufnością możecie przyprowadzać do niego chorych. On pocieszy i pobłogosławi cierpiących, kształtując ich umysł i napełniając go wiarą, nadzieją i odwagą. Życie Chrystusa i łaska Chrystusa to jedyna moc, która bezpiecznie może oddziaływać na umysł człowieka. Wszystkie inne wpływy powinny zostać odsunięte. MPM 119.1
Nikomu nie powinno się pozwalać na przejęcie kontroli nad umysłem drugiej osoby, w przeświadczeniu, że ta osoba odniesie z tego wielkie korzyści. Uzdrawianie umysłu jest jednym z najbardziej niebezpiecznych podstępów, jakimi można kogoś podejść. Pacjent może odczuć chwilową ulgę, ale jego umysł poddany takiej kontroli już nigdy nie będzie tak silny i niezawodny. Możemy być słabi jak niewiasta, która dotknęła rąbka szaty Chrystusa, ale jeśli wykorzystamy daną nam przez Boga sposobność zwrócenia się do Niego w wierze, to odpowie On tak szybko, jak na ów dotyk wiary. MPM 119.2
Bóg nie życzy sobie, aby ktokolwiek poddawał swój umysł drugiemu człowiekowi. Zmartwychwstały Chrystus, który teraz zasiada na tronie po prawicy Ojca, jest Potężnym Lekarzem. Zwracajcie się do Niego po uzdrawiającą moc. Tylko przez Niego grzesznicy mogą przychodzić do Boga takimi, jakimi są. Nigdy nie zbliżą się do Boga za pośrednictwem umysłu drugiego człowieka. Człowiek nigdy nie powinien stawiać siebie między oddziaływaniem nieba a tymi, którzy cierpią. MPM 119.3
Każdy powinien być w stanie współdziałać z Bogiem w kierowaniu umysłów innych ludzi właśnie na Niego. Opowiadajcie ludziom o łasce i mocy Tego, który jest największym Lekarzem, jakiego znał świat. Chrystus przyszedł na świat, aby odnowić w człowieku moralny obraz Boga. Widząc, że szatan wywiera wpływ na umysły mężczyzn i kobiet, aby umożliwić spełnienie swoich nikczemnych zamiarów, Chrystus przybył, aby zwalczać siły ciemności i zniszczyć władzę, jaką szatan zdobył nad umysłami ludzkimi. Niech Zbawiciel będzie dla was tym Jedynym, do którego kierujecie innych ludzi. MPM 119.4
Pewien pastor powiedział kiedyś, że Chrystus musiał coś wiedzieć o naukach ścisłych. Co miał na myśli ten pastor? Nauki ścisłe! Chrystus mógł otworzyć jedne drzwi nauki po drugich. Mógł objawić ludziom skarby nauki, którymi mogliby się napawać aż do obecnego czasu. Wiedząc jednak, że ta wiedza byłaby wykorzystana do niecnych celów, nie otworzył tych drzwi. MPM 119.5
Nie prosimy was o to, abyście poddawali się kontroli umysłu innego człowieka. Uzdrawianie umysłu to najohydniejsza nauka, jaką kiedykolwiek głoszono. Każda podła istota może ją wykorzystać do przeprowadzenia nikczemnych zamiarów. Nie mamy nic wspólnego z tego rodzaju nauką. Powinniśmy się jej obawiać. Nawet jej podstawowe zasady nigdy nie powinny znaleźć miejsca w naszych instytucjach. MPM 120.1
Chrystus nie może zrobić nic dla tych, którzy noszą jarzmo wroga. Oto zaproszenie, jakie do nas kieruje: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,28-30. Gdy w doświadczeniach dnia codziennego uczymy się od Niego cichości i pokory, znajdujemy ukojenie. Nie ma wtedy potrzeby poszukiwania jakiejś tajemniczej nauki, która miałaby przynosić ulgę chorym. My już mamy naukę, która daje im prawdziwe ukojenie: naukę zbawienia, naukę odnowienia, naukę żywej wiary w żyjącego Zbawiciela. — Manuscript 105, 1901. MPM 120.2