[Wiadomość napisana 22 grudnia 1893 r. w odpowiedzi na list od czołowego pracownika w Battle Creek informującego Ellen G. White, że w odpowiedzi na napomnienie, iż nasz lud powinien wyprowadzić się z Battle Creek, “od stu do dwustu osób” przygotowywało się, by wyjechać “tak szybko, jak to tylko możliwe.” — Kompilatorzy.] ZW 43.2
Twój list mówi mi, mój bracie, że wielu zostało głęboko poruszonych, by wyprowadzić się z Battle Creek. Istnieje potrzeba, wielka potrzeba, by dzieło to było wykonywane, i to teraz. Ci, którzy w końcu uznali za wskazane ruszyć się z miejsca, niech nie czynią tego w pośpiechu, w podekscytowaniu lub pochopnie albo w taki sposób, że w przyszłości będą głęboko żałowali, że się wyprowadzili. [...] ZW 43.3
Bądźcie ostrożni, abyście — zważając na radę dotyczącą wyprowadzenia się z Battle Creek — nie podejmowali żadnych pochopnych posunięć. Nie czyńcie nic bez szukania mądrości u Boga, który obiecał, że hojnie udzieli jej wszystkim, którzy proszą, i który czyni to bez wypominania. Wszystko, co ktoś może zrobić, to udzielić rad, a potem pozostawić tych, którzy są przekonani co do swego obowiązku, by poruszali się pod boskim kierownictwem i z całymi sercami otwartymi na to, by uczyć się i okazywać Bogu posłuszeństwo. ZW 44.1
Jestem zmartwiona, gdy pomyślę, że — nawet jeśli chodzi o niektórych z naszych nauczycieli — może istnieć potrzeba, by byli bardziej zrównoważeni zdrowym osądem. Do posłańców niosących poselstwo miłosierdzia dla naszego świata, którzy cieszą się zaufaniem ludu, będą kierowane apele o radę. Wielka ostrożność musi być wykazywana przez tych ludzi, którzy nie mają prawdziwego doświadczenia w praktycznym życiu. Istnieje zagrożenie, że udzielą rady, nie wiedząc do czego może ona przywieźć innych. ZW 44.2