Jego poselstwo miłosierdzia było mocno wypowiadane, stosownie do potrzeb audytorium. Jezus wiedział, jak “w stosownym czasie mówić słowo upracowanemu”. Usta Jego opływały łaską, przekazywał ludzkości skarby Prawdy w najbardziej atrakcyjnej formie. Posiadał umiejętność nawiązywania kontaktów z ludźmi uprzedzonymi; przez ilustracje i przykłady zadziwiał ich i przykuwał ich uwagę. Poprzez wyobraźnię docierał do serca. Posługiwał się przykładami z życia codziennego, i chociaż były one proste, kryły w sobie wspaniałą głębię i znaczenie. Ptaki, lilie polne, ziarno, pasterz i owca — przy ich pomocy Chrystus ilustrował wieczną Prawdę, i za każdym razem, gdy Jego słuchacze spotykali później te rzeczy w przyrodzie, przypominali sobie Jego słowa. Przykłady, którymi posługiwał się Chrystus, zawsze potwierdzały Jego nauki. — The Desire of Ages 254; Życie Jezusa 176; 186 (wyd. IV). PCh 111.3
Apostołowie starali się przekazać temu bałwochwalczemu światu znajomość Boga Stworzyciela i Jego Syna, Zbawiciela rodzaju ludzkiego. Najpierw kierowali ich uwagę na wspaniałe dzieło Boże — słońce, księżyc i gwiazdy, wspaniały porządek w następowaniu kolejnych pór roku, majestat potężnych szczytów pokrytych śniegiem, wyniosłe drzewa oraz inne cuda przyrody, które ukazują umiejętność przerastającą ludzkie zrozumienie. Poprzez te dzieła Wszechmocnego apostołowie kierowali umysły pogan do rozmyślania o wielkim Władcy wszechświata. — The Acts of the Apostles 180; Działalność apostołów 99; 111.112 (wyd. III). PCh 112.1