“Tak mówi ten, który świadectwo daje o tych rzeczach: Zaiste przyjdę rychło. Amen. I owszem przyjdź. Panie Jezu!” Objawienie 22,20. Mar 12.1
Powtórne przyjście Chrystusa było zawsze nadzieją Jego prawdziwych naśladowców. Pożegnalna obietnica Zbawiciela na Górze Oliwnej że przyjdzie po raz wtóry, rozjaśniła uczniom przyszłość i wypełniła ich serca radością i nadzieją, której nie mogły przytłumić troski ani osłabić doświadczenia. Wśród cierpień i prześladowań, “objawienie chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa” było “błogosławioną nadzieją”. Tytusa 2,15. Gdy chrześcijan z Tesalonik stojących nad grobem swoich umiłowanych ogarnął ból, Paweł, ich pasterz, wskazywał na zmartwychwstanie, które będzie miało miejsce przy powtórnym przyjściu Chrystusa. Wtedy umarli w Chrystusie powstaną i razem z przemienionymi żyjącymi zabrani zostaną na powietrze, Panu naprzeciw. “A tak zawsze z Panem będziemy. Przetoż pocieszajcie jedni drugich tymi słowy”. 1 Tesaloniczan 4,16-18. Mar 12.2
Z lochów, szafotów i słupów wszędzie, gdzie święci i męczennicy składali świadectwo prawdzie — słychać przez całe wieki ten wyraz nadziei i wiary. “Przekonani o zmartwychwstaniu Chrystusa a tym samym o swoim własnym zmartwychwstaniu w dzień Jego przyjścia, pogardzali śmiercią” — Daniel T. Taylor, The Reign of Christ on Early lub The Voice of the Church in All Ages 55. Byli gotowi zejść do grobu aby “wstać wolnymi”. — Taylor, The Voice of the Church 54. Oczekiwali na zjawienie się Pana na obłokach, “w chwale Ojca”, “przynosząc zbawionym królestwo niebieskie”. Waldensi mieli tę samą wiarę. — Tamże 152-154. Wikliff widział w zjawieniu się Zbawiciela nadzieję zboru Bożego. — Tamże 156.154. Mar 12.3
Na skalistej wyspie Patmos słyszał umiłowany uczeń taką obietnicę:. “Zaiste przyjdę rychło”. Odpowiedzią są słowa modlitwy Bożego zboru pielgrzymującego wypowiedziane ustami Jana: “I owszem, przyjdź Panie Jezusie!” Objawienie 22,20. Mar 12.4