Myślałam o was wiele, wiele razy... WP2 243.1
Otuchy Pisma są bardzo wielkie; obfitują w pocieszenia dla utrapionych i pogrążonych w smutku, chorych i cierpiących. Wydawało mi się, że widziałam Jezusa mówiącego do was, Ojcze i Matko D.: “Oprzyjcie się na mnie, oprzyjcie się mocno. Ja was podźwignę. Moje ramię nigdy was nie zawiedzie. Będzie ono mocne, aby wesprzeć was we wszystkich ciężkich i trudnych chwilach. Tylko uczyńcie mnie waszą ufnością, a będziecie prowadzeni bezpiecznie i mocno podtrzymywani”. WP2 243.2
Och, drogocenna Biblia, jej prawdy są pełne szpiku i tłustości. Możemy rozważać i radować się w świetle obietnic. Są one łaskawymi wypowiedziami nieskończonego Boga. Jego głos przemawia do nas z jego Słowa. Mam nadzieję, że macie wiele odwagi. WP2 243.3
Możecie nie być w stanie wyjaśnić tego utrapienia, jakie na was przyszło. Wszystko może pozostawać w niezgłębionej tajemnicy, dopóki morze nie wyda swoich umarłych. Lecz niech wasze serca nie skłaniają się w smutku, ponieważ jesteście własnością Pana, a On uczyni to, co będzie chciał ze swoją własnością. Wiemy, że jego miłość jest większa, niż może być nasza, a Jezus tak bardzo ich umiłował, że oddał swoje życie, aby ich odkupić, tak więc pozwólcie im spoczywać i niech wasze serca idą za Jezusem bardziej zdecydowanie, aby zaspokoić każdy głód duszy, każdą potrzebę... WP2 243.4
Jakiekolwiek mogłyby być okoliczności, jakkolwiek ciemne i tajemnicze mogłyby być drogi Opatrzności, chociaż ścieżka może przebiegać poprzez głębokie wody, a próby i żałoby mogą trapić wciąż na nowo, stale przychodzi zapewnienie: “Tym, którzy miłują Boga, wszystkie rzeczy dopomagają ku dobremu”. Rzymian 8,28 (BG). “Wiem, komu zawierzyłem, i pewien jestem tego, że On mocen jest zachować to, co mu powierzyłem, do owego dnia”. 2 Tymoteusza 1,12 (KJV). — Letter 32, 1893. WP2 243.5