Gdy Pan daje człowiekowi poselstwo, to daje wraz z nim coś, dzięki czemu jego lud może poznać, że poselstwo to jest od niego. Bóg nie żąda od swego ludu, by wierzył każdemu, kto przychodzi do nich z poselstwem. WP2 68.1
Pan posyła swojemu ludowi ostrzeżenie nie po to, aby ich zniszczyć, ale by naprawić ich błędy... WP2 68.2
Żyjemy w niebezpiecznych czasach. Z danego mi światła wiem, że szatan próbuje wprowadzić to, co sprawi, że ludzie będą myśleli, że mają wspaniałe dzieło do wykonania. Jednak gdy Bóg daje człowiekowi poselstwo, to człowiek ten, przez swoją łagodność i pokorę, da dowód tego, że Bóg działa przez niego. Bóg żyje i panuje, i życzy sobie byśmy kroczyli przed nim w pokorze. On nie chce, aby ten człowiek N. narzucał się zgromadzeniu... WP2 68.3
Nasze spotkania nie będą przerywane jedno po drugim przez tych, którzy twierdzą, że mają poselstwo do przekazania. Ten, kto pcha się do przodu na miejsce, gdzie jest niepotrzebny, nie wykonuje dzieła Bożego. Mamy pracować jak żołnierze w armii. Nie mamy wychodzić z szeregów i zaczynać pracę na własny rachunek. — Manuscript 30, 1901. WP2 68.4