16 grudnia 1848 r. Pan dał mi widzenie o poruszeniu się mocy niebieskich. Widziałam, że Bóg przy podawaniu znaków, wyszczególnionych w Mateuszu, Marku i Łukaszu nazywa “niebo” niebem, a “ziemię” ziemią. Mocami niebieskimi są: słońce, księżyc i gwiazdy, one panują na niebiosach. Zaś mocami ziemskimi są te, które panują na ziemi. Moce niebieskie poruszone zostaną przez głos Boży. Słońce, księżyc i gwiazdy poruszą się w swoich posadach. One nie przeminą, lecz będą poruszone głosem Boga. DW 35.1
Wzeszły ciemne, gęste chmury, uderzając jedne o drugie. Atmosfera podzieliła się i kłębiła. Wówczas przez otwartą przestrzeń mogliśmy patrzeć na Oriona, skąd rozlegał się głos Boży. Przez tą otwartą przestrzeń zstąpi również i Święte Miasto. Zobaczyłam, że teraz będą poruszone moce ziemskie i że wydarzenia nastąpią kolejno po sobie. Wojna, wieści wojenne, miecz, głód i zaraza najpierw poruszą moce ziemskie, a potem dopiero głos Boży poruszy słońce, księżyc, gwiazdy i także tę ziemię. Widziałam, że poruszenie mocy w Europie, nie jest — jak niektórzy uczą — poruszeniem mocy niebieskich, lecz poruszeniem rozgniewanych narodów. DW 35.2