Ο υπηρέτης ενός εκατόνταρχου ήταν κατάκοιτος από παραλυσία. Για τους Ρωμαίους οι υπηρέτες ήταν σκλάβοι που αγοράζονταν και πωλούνταν στα παζάρια. Για αυτό το λόγο, συχνά τους κακομεταχειρίζονταν και τους φέρονταν απάνθρωπα. Αλλά ο εκατόνταρχος έτρεφε τρυφερά αισθήματα για το δούλο του και επιθυμούσε πολύ τη γιατρειά του. Πίστευε ότι ο Ιησούς μπορούσε να τον γιατρέψει. Δεν είχε ποτέ ιδεί το Σωτήρα, αλλά αυτά που είχε ακούσει γι’ Αυτόντον ενέπνευσαν με πίστη. Παρόλο τον τυπικισμό των Ιουδαίων, ο Ρωμαίος αυτός είχε πεισθεί ότι η θρησκεία τους ήταν ανώτερη από τη δική του. Ήδη είχε προσπεράσει τα όρια της εθνικής προκατάληψης και του μίσους που χώριζαν τους κατακτητές από τους κατακτημένους. Είχε εκδηλώσει σεβασμό για τη λατρεία του Θεού και είχε δείξει καλοσύνη στους λατρευτές Του, τους Ιουδαίους. Στη διδαχή του Χριστού, όπως οι άλλοι του την είχαν αναφέρει, ανακάλυψε αυτό που ικανοποιούσε τη δίψα της ψυχής. Κάθε τι το πνευματικό μέσα του ανταποκρίνονταν στα λόγια του Σωτήρα. Θεωρούσε όμως τον εαυτό του ανάξιο να πλησιάσει τον Ιησού. Έτσι, προσέφυγε στους Ιουδαίους πρεσβυτέρους να μεσολαβήσουν αυτοί για τη θεραπεία του δούλου του. ZY 36.4
Οι πρεσβύτεροι παρουσιάζουν την υπόθεση στον Ιησού, κάνοντας τη σύσταση ότι «είναι άξιος εκείνος εις τον οποίον θέλεις κάμει τούτο• διότι αγαπά το έθνος ημών, και την συναγωγήν αυτός ωκοδόμησεν εις ημάς.» (Λουκ. 7:4-5.) ZY 37.1
Ενώ όμως ο Ιησούς κατευθύνεται στο σπίτι του εκατόνταρχου, Του έρχεται ένα μήνυμα από τον ίδιο τον αξιωματούχο: «Κύριε, μη ενοχλείσαι• διότι δεν είμαι άξιος να εισέλθης υπό την στέγην μου.» (Εδ. 6.) ZY 37.2
Αλλά ο Χριστός συνεχίζει το δρόμο Του, οπότε σπεύδει ο ίδιος ο εκατόνταρχος για να ολοκληρώσει το μήνυμα λέγοντας: «Ουδέ εμαυτόν έκρινα άξιον να έλθω πρός Σε• αλλά μόνον ειπέ λόγον, και θέλει ιατρευθή ο δούλος Μου. Διότι και εγώ είμαι άνθρωπος υπό εξουσίαν, έχων υπ’ εμαυτόν στρατιώτας, και λέγω πρός τούτον, Ύπαγε και υπάγει, και πρός άλλον, Έρχου και έρχεται, και πρός τον δούλον Μου, Κάμε τούτο και κάμνει.» (Εδ. 7, Ματθ. 8:8-9.) «Αντιπροσωπεύω τη δύναμη της Ρώμης και οι στρατιώτες μου αναγνωρίζουν την εξουσία μου σαν ανώτερη εξουσία. Έτσι και Σύ αντιπροσωπεύεις τη δύναμη του Άπειρου Θεού και όλα τα κτίσματα υπακούουν στο λόγο Σου. Μπορείς να προστάξεις την αρρώστια να εξαφανισθεί και θα υπακούσει. Πες μόνο το λόγο και ο δούλος μου θα γιατρευθεί.» ZY 37.3
«Ως επίστευσας ας γίνη εις σε » είπε ο Χριστός. «Και ιατρεύθη ο δούλος αυτού εν τη ώρα εκείνη.» (Εδ. 13.) ZY 38.1
Οι Ιουδαίοι πρεσβύτεροι είχαν συστήσει τον εκατόνταρχο στο Χριστό για τη χάρη που είχε κάνει «εις το έθνος ημών.» Είναι άξιος, είπαν, επειδή «την συναγωγήν αυτός ωκοδόμησεν εις ημάς.» Ο εκατόνταρχος όμως λέγει για τον εαυτό του, «Δεν είμαι άξιος.» Μολαταύτα δεν φοβήθηκε να ζητήσει τη βοήθεια του Ιησού. Δεν υπολόγιζε στη δική του καλοσύνη, αλλά στην ευσπλαχνία του Σωτήρα. Για μοναδικό του επιχείρημα παρουσίασε τη μεγάλη του ανάγκη. ZY 38.2
Με τον ίδιο τρόπο η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να έρθει στο Χριστό. «Ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος Αυτού έσωσεν ημάς.» (Τίτ. 3:5.) Αισθάνεσαι ότι επειδή είσαι αμαρτωλός δεν υπάρχει ελπίδα να σε ευλογήσει ο Θεός; Μη λησμονείς ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει αμαρτωλούς. Δεν έχομε τίποτε με το οποίο να συστήσουμε τον εαυτό μας στο Θεό. Το πρόσχημα που μπορούμε να εκφέρουμε τώρα και πάντοτε είναι η εντελώς απεγνωσμένη μας κατάσταση που απαιτεί την απολυτρωτική Του δύναμη. Απαρνούμενοι κάθε εμπιστοσύνη που μπορεί να έχουμε στον εαυτό μας, μπορούμε να προσβλέπουμε στο σταυρό του Γολγοθά και να πούμε: ZY 38.3
Καμιά δική μου αξία στα χέρια μου δεν έχω
Αλλά μόνο στο σταυρό Σου πρόθυμα προστρέχω. ZY 38.4
«Εάν δύνασαι να πιστεύσης, πάντα είναι δυνατά εις τον πιστεύοντα. » (Μάρκ. 9:23.) Η πίστη είναι εκείνη που μας φέρνει σε επαφή με τον ουρανό και μας χορηγεί δύναμη για να αντεπεξερχόμαστε στις δυνάμεις του σκότους. Μέσο του Χριστού ο Θεός προνόησε τα μέσα για να υποτάξομε κάθε κακό στοιχείο του χαρακτήρα και να αντισταθούμε σε κάθε πειρασμό, όσο ισχυρός και αν είναι. Πολλοί όμως αισθάνονται ότι τους λείπει η πίστη και παραμένουν μακριά από το Χριστό. Μέσα στην απελπιστική τους αναξιότητα ας αφεθούν οι ψυχές αυτές στο έλεος του ευσπλαχνικού Σωτήρα τους. Μη βλέπετε στον εαυτό σας, αλλά στο Χριστό. Εκείνος που θεράπευε τους ασθενείς και εξέβαλλε δαιμόνια όταν περιφέρονταν ανάμεσα στους ανθρώπους, εξακολουθεί να είναι και σήμερα ο ίδιος πανίσχυρος Λυτρωτής. Βασισθείτε λοιπόν στις υποσχέσεις Του σαν σε φύλλα από το δένδρο της ζωής: «Τον ερχόμενον πρός Εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω.» (Ιωάν. 6:37.) Καθώς Τον πλησιάζετε, πιστεύετε ότι σας δέχεται, επειδή το υποσχέθηκε. Ποτέ, μα ποτέ, δεν θα χαθείτε αν κάνετε αυτό. ZY 38.5
«Ο Θεός δεικνύει την Εαυτού αγάπην πρός ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών. » (Ρωμ. 5:8.) ZY 39.1
Και «εάν ο Θεός ήναι υπέρ ημών, τις θέλει είσθαι καθ’ υμών; Επειδή όστις τον ίδιον Εαυτού Υιόν δεν εφείσθη, αλλά παρέδωκεν Αυτόν υπέρ πάντων ημών, πως και μετ’ Αυτού δεν θέλει χαρίσει εις ημάς τα πάντα;» (Ρωμ. 8:31-32.) ZY 39.2
«Είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε αρχαί, ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα, ούτε μέλλοντα, ούτε ύψος, ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.» (Εδ. 38-39.) ZY 39.3