Στη ζωή του Χριστού το κάθε τι λογίζονταν υποδεέστερο του έργου Του, του μεγάλου απολυτρωτικού έργου που ήρθε να εκπληρώσει. Οι μαθητές Του πρέπει να εκδηλώνουν την ίδια αυτή αφοσίωση, την ίδια αυταπάρνηση και αυτοθυσία, την ίδια υποταγή στις απαιτήσεις του λόγου του Θεού. ZY 476.2
Καθένας που δέχεται το Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα θα λαχταράει το προνόμιο να υπηρετήσει το Θεό. Όταν αναλογίζεται το τι έκανε ο Ουρανός γι’ αυτόν, η καρδιά του συγκινείται από ανυπολόγιστη αγάπη και λατρευτική ευγνωμοσύνη. Είναι πρόθυμος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του καθιερώνοντας τις ικανότητές του στην υπηρεσία του Θεού. Έχει τη βαθειά επιθυμία να δείξει την αγάπη του για το Χριστό και για την εξαγορασμένη περιουσία Του. Ζητάει τον κόπο, τη δυσκολία, τη θυσία. ZY 477.1
Ο πραγματικός εργάτης του Θεού θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί επειδή μ’ αυτό δοξάζει τον Κύριό του. Θα κάνει το σωστό προκειμένου να δώσει σημασία στις απαιτήσεις του Θεού. Θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει όλες του τις ιδιότητες. Θα εκπληρώνει το κάθε καθήκον σαν να ήταν για τον ίδιο το Θεό. Η μοναδική του επιθυμία θα είναι να αποδίδεται στο Χριστό εκδήλωση τιμής και τέλεια υπηρεσία. ZY 477.2
Υπάρχει κάποια εικόνα που παριστάνει ένα ταύρο να στέκεται ανάμεσα σ’ ένα αλέτρι και σε ένα βωμό και η επιγραφή λέγει: «Έτοιμος και για το ένα και για το άλλο» έτοιμος να σύρει το αλέτρι στο αυλάκι ή να προσφερθεί θυσία στο βωμό. Αυτή είναι η στάση του πραγματικού τέκνου του Θεούείναι πρόθυμο να πάει εκεί όπου το καθήκον το καλεί, να απαρνηθεί τον εαυτό του, να θυσιασθεί για το σκοπό του Λυτρωτή. ZY 477.3