Είναι πρωί στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Ο Ιησούς και οι μαθητές Του έχουν αράξει στην ακτή ύστερα από μία θυελλώδη νύχτα πάνω στο νερό και το φως του ανατέλλοντα ηλίου αγγίζει στεριά και θάλασσα σαν μία ευλογητή γαλήνη. Μόλις όμως πατούν στην ακτή, αντικρίζουν ένα θέαμα τρομακτικότερο ακόμη από τη Φουρτουνιασμένη θάλασσα. Από κάποιο κρυφό μέρος ανάμεσα στα μνήματα ξεπηδούν δύο τρελοί που ορμούν καταπάνω τους σαν να ήθελαν να τους κομματιάσουν. Γύρω από τους ανθρώπους αυτούς κρέμονται τα υπολείμματα των αλυσίδων που έσπασαν δραπετεύοντας από τη φυλακή τους. Με τις σάρκες τους ξεσκισμένες και καταματωμένες, με τα μάτια τους αγριοκοιτάζοντας κάτω από τα μακριά, μπερδεμένα μαλλιά, κάθε ίχνος ανθρωπιάς φαίνεται να έχει εξαφανισθεί από πάνω τους. Μοιάζουν περισσότερο με άγρια θηρία παρά με ανθρώπους. ZY 63.1
Οι μαθητές και οι σύντροφοί τους φεύγουν τρομο-κρατημένοι. Αλλά την ώρα αυτή προσέχουν ότι ο Ιησούς δεν είναι μαζί τους και στρέφουν να ιδούν που βρίσκεται. Στέκει εκεί όπου Τον άφησαν. Εκείνος που γαλήνεψε την τρικυμία, που συνάντησε προηγουμένως και νίκησε το Σατανά, δεν φεύγει από τους δαίμονες αυτούς. Όταν οι τρελοί Τον πλησιάζουν τρίζοντας τα δόντια και βγάζοντας αφρούς από το στόμα, ο Ιησούς υψώνει το χέρι που πρόσταξε τα κύματα να ηρεμήσουν και αυτοί δεν μπορούν να πλησιάσουν περισσότερο. Στέκουν μπροστά Του αφηνιασμένοι αλλά ανήμποροι. ZY 63.2
Με εξουσία προστάζει τα ακάθαρτα πνεύματα να τους εγκαταλείψουν. Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι κοντά τους είναι Κάποιος που μπορεί να τους γλυτώσει από τους τυραννικούς δαίμονες. Πέφτουν στα πόδια Του ζητώντας την ευσπλαχνία Του. Αλλά όταν ανοίγουν τα χείλη τους, οι δαίμονες μιλούν από μέσα τους κραυγάζοντας: «Τι είναι μεταξύ ημών και Σου, Ιησού Υιέ του Θεού: ήλθες εδώ προ καιρού να μας βασανίσης; » (Ματθ. 8:29.) ZY 63.3
Τα πονηρά πνεύματα αναγκάζονται να ελευθερώσουν τα θύματά τους και μία θαυμάσια αλλαγή μεσολαβεί στους δαιμονισμένους. Τα λογικά τους φωτίζονται. Τα μάτια τους λαμποκοπούν από νοημοσύνη. Το παρουσιαστικό τους, τόσον καιρό παραλλαγμένο σύμφωνα με την εικόνα του Σατανά, γαληνεύει ξαφνικά. Τα ματωμένα χέρια ηρεμούν και οι άνθρωποι υψώνουν τις φωνές τους και δοξολογούν το Θεό. ZY 64.1
Στο μεταξύ οι δαίμονες, εξορισμένοι από την ανθρώπινη κατοικία τους, έχουν μπει στους χοίρους και τους καταστρέφουν. Οι χοιροβοσκοί απομακρύνονται τρέχοντας για να σκορπίσουν τα νέα και όλος ο πληθυσμός συρρέει για να συναντήσει τον Ιησού. Οι δύο δαιμονισμένοι ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Τώρα οι άνθρωποι αυτοί είναι ντυμένοι και έχοντας αποκτήσει τα λογικά τους κάθονται στα πόδια του Ιησού, ακούν τα λόγια Του και δοξολογούν το όνομα Εκείνου που τους θεράπευσε. Αυτοί όμως που παρακολουθούν τη θαυμάσια αυτή σκηνή δεν χαίρονται. Η απώλεια των χοίρων γι’ αυτούς έχει μεγαλύτερη σημασία από την απελευθέρωση των αιχμαλώτων εκείνων του Σατανά. Τρομαγμένοι μαζεύονται γύρω από τον Ιησού και Τον παρακαλούν να απομακρυνθεί από τον τόπο τους. Εκείνος συγκαταβατικάδέχτηκε και πήρεαμέσως το πλοίο πουκατευθυνόταν στην απέναντι ακτή. ZY 64.2
Εντελώς αντίθετα είναι τα αισθήματα των θεραπευ-μένων φρενοβλαβών. Αυτοί αποζητούν τη συντροφιά του Λυτρωτή τους. Στην παρουσία Του νοιώθουν ασφαλείς από τους δαίμονες που κατέστρεψαν τη ζωή τους και χαράμι σαν την πιο όμορφη ανδρική ηλικία τους. Καθώς ο Ιησούς ετοιμάζεται να μπει στο πλοίο, εκείνοι ζυγώνουν πλάι του, γονατίζουν στα πόδια Του, και Τον παρακαλούν να μείνουν κοντά Του για να μπορούν να ακούν τα λόγια Του. Ο Ιησούς όμως τους ζητάει να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να διηγηθούν τα θαυμάσια πράγματα που ο Κύριος έκανε γι’ αυτούς. ZY 64.3
Εδώ υπήρχε ένα έργο γι’ αυτούς να κάνουν: έπρεπε να πάνε σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον και να μιλήσουν για τις ευλογίες που έλαβαν από τον Ιησού. Τους ήταν δύσκολο να αποχωρισθούν από το Σωτήρα. Μεγάλες δυσκολίες θα τους έβρισκαν ενώ θα συναναστρέφονταν τους ειδωλολάτρες συμπατριώτες τους. Και η μακρόχρονη απομόνωσή τους από την κοινωνία φαίνεται να τους καθιστά ακατάλληλους για το έργο αυτό. Μόλις όμως ο Χριστός τους υποδεικνύει το καθήκον τους, εκείνοι είναι έτοιμοι να υπακούσουν. ZY 65.1
Όχι μόνο μίλησαν στις δικές τους οικογένειες και στους γείτονές τους για τον Ιησού, αλλά πήγαν και σε όλη την περιοχή της Δεκάπολης, διακηρύττοντας παντού τη δύναμή Του στο να σώζει και περιγράφοντας πως τους είχε ελευθερώσει από τα δαιμόνια. ZY 65.2
Παρόλο που οι Γεργεσηνοί δεν δέχθηκαν τον Ιησού, Αυτός όμως δεν τους άφησε στο σκότος που είχαν διαλέξει. Όταν Του ζήτησαν να φύγει από τα μέρη τους, δεν είχαν ακούσει τα λόγια Του. Αγνοούσαν εκείνο που απέρριπταν. Γι’ αυτό τους έστειλε το φως και μάλιστα με εκείνους που δεν μπορούσαν να αρνηθούν να Τον ακούσουν. ZY 65.3
Ο Σατανάς λογάριαζε να χρησιμοποιήσει την απώλεια των χοίρων με το σκοπό να στρέψει τους ανθρώπους μακριά από το Σωτήρα και να ματαιώσει το κήρυγμα του Ευαγγελίου στην περιοχή εκείνη. Αλλά ακριβώς το περιστατικό αυτό ξεσήκωσε τη χώρα όπως τίποτε άλλο μπορούσε να την ξεσηκώσει και έστρεψε την προσοχή στο Χριστό. Ο ίδιος ο Σωτήρας είχε απομακρυνθεί οι άνθρωποι όμως που είχε θεραπεύσει παρέμειναν για να μαρτυρούν για τη δύναμή Του. Εκείνοι που υπήρξαν οι μεσάζοντες του άρχοντα του σκότους, έγιναν κανάλια φωτός, απεσταλμένοι του Υιού του Θεού. Όταν ο Χριστός επέστρεψε στη Δεκάπολη, ο λαός συνέρρεε γύρω Του και, για τρείς ημέρες χιλιάδες από τη γύρω περιοχή άκουσαν το άγγελμα της σωτηρίας. ZY 65.4
Οι δύο αποκατεστημένοι δαιμονισμένοι ήταν οι πρώτοι ιεραπόστολοι που ο Χριστός έστειλε να διδάξουν το Ευαγγέλιο στην περιοχή της Δεκάπολης. Οι άνθρωποι αυτοί πριν πολύ λίγο διάστημα είχαν ακούσει τα λόγια Του. Ούτε ένα κήρυγμα προερχόμενο από τα χείλη Του δεν είχε φθάσει στα αυτιά τους. Δεν ήταν ικανοί να διδάξουν το λαό όπως οι μαθητές που καθημερινά βρίσκονταν με το Χριστό. Μπορούσαν όμως να πουν αυτά που ήξεραν, αυτά που οι ίδιοι είχαν δει, ακούσει και αισθανθεί για τη δύναμη του Σωτήρα. Αυτό είναι εκείνο που μπορεί να κάνει ο καθένας του οποίου η καρδιά αγγίχθηκε από τη χάρη του Θεού. Αυτή είναι η μαρτυρία την οποία ζητάει ο Θεός και από έλλειψη της οποίας χάνεται ο κόσμος. ZY 66.1
Το Ευαγγέλιο δεν πρέπει να παρουσιάζεται σαν μία άψυχη θεωρία, αλλά σαν μία ζωντανή δύναμη που μετα-βάλλει τη ζωή. Ο Θεός επιθυμεί να μαρτυρούν οι δούλοι Του το γεγονός ότι με τη χάρη Του οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν χριστόμορφο χαρακτήρα και να χαίρονται με τη διαβεβαίωση της μεγάλης Του αγάπης. Επιθυμεί να πιστοποιήσουμε το γεγονός ότι δεν μπορεί Εκείνος να είναι ικανοποιημένος παρά μόνο όταν όλοι όσοι δεχθούν τη σωτηρία θα επαναφερθούν και θα αποκατασταθούν στα ιερά τους προνόμια σαν γιοί και θυγατέρες Του. ZY 66.2
Ακόμη και εκείνους που ακολούθησαν μία προσ-βλητική γι’ Αυτόν πορεία στη ζωή, τους δέχεται χωρίς εξαίρεση. Όταν μετανοήσουν, τους χορηγεί το θεϊκό Του Πνεύμα και τους στέλνει στο στρατόπεδο των απίστων για να εξαγγείλουν την ευσπλαχνία Του. Ψυχές οι οποίες εξαχρειώθηκαν γινόμενες όργανα του Σατανά, μεταβάλ-λονται με τη δύναμη του Χριστού σε αγγελιοφόρους της δικαιοσύνης και αποστέλλονται να διηγηθούν τι σπουδαία πράγματα ο Κύριος έκανε γι’ αυτούς και πως τους ευσπλαχνίσθηκε. ZY 66.3