Με τα θαύματά Του ο Χριστός απεκάλυψε τη δύναμη που ενεργεί συνεχώς για το καλό του ανθρώπου, για τη συντήρησή του και για τη θεραπεία του. Με τους συντελεστές της φύσης ο Θεός εργάζεται από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα, από στιγμή σε στιγμή για να μας διατηρήσει στη ζωή, να μας ενισχύσει και να μας συνδράμει. Όταν ένα οποιοδήποτε μέρος του σώματος προσβάλλεται, η θεραπευτική διαδικασία αρχίζει αμέσως. Οι φυσικοί παράγοντες τίθενται σε λειτουργία για να αποκαταστήσουν την υγεία. Αλλά η δύναμη που εργάζεται μέσω των παραγόντων αυτών είναι η δύναμη του Θεού. Κάθε δύναμη που χορηγεί ζωή προέρχεται από Αυτόν. Όταν αναρρώνει κανείς από την αρρώστια, ο Θεός είναι Εκείνος που τον αποκαθιστά στην υγεία. ZY 77.1
Η αρρώστια, ο πόνος και ο θάνατος είναι το έργο μιας ανταγωνιστικής δύναμης. Ο Σατανάς είναι ο καταστροφέας. Ο Θεός είναι ο επανορθωτής. ZY 77.2
Τα λόγια που ειπώθηκαν στον λαό του Ισραήλ αληθεύουν και σήμερα γι’ αυτούς που επανακτούν τη σωματική και την πνευματική τους υγεία: «Εγώ είμαι ο Κύριος ο θεραπεύων σε. » (Εξ. 15:26.) ZY 77.3
Η επιθυμία του Θεού για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη εκφράζεται με τα ακόλουθα λόγια: «Αγαπητέ, κατά πάντα εύχομαι να ευοδούσαι και να υγιαίνης, καθώς ευοδούται η ψυχή σου.» (Γ’ Ιωάν. 2.) ZY 77.4
Αυτόν υπονοούν τα λόγια: ZY 77.5
«Τον συγχωρούντα τας ανομίας σου
Τον ιατρεύοντα πάσας τας αρρώστιας σου
Τον λυτρώνοντα εκ της φθοράς την ζωήν σου
Τον στεφανούντα σε με έλεος και οικτιρμούς.» (Ψαλμ. 103:3-4.) ZY 77.6
Όταν ο Χριστός θεράπευε τις ασθένειες, σε πολλούς από τους αρρώστους έκανε την ακόλουθη σύσταση: «Μηκέτι αμάρτανε, δια να μη σοι γίνη τι χειρότερον. » (Ιωάν. 5:14.) ZY 78.1
Με αυτό δίδασκε ότι οι ίδιοι ήταν υπεύθυνοι για τις αρρώστιες τους, παραβαίνοντας τους νόμους του Θεού και ότι η υγεία διατηρείται μόνο με την υπακοή σ’ αυτούς. ZY 78.2
Ο γιατρός οφείλει να διδάξει τους ασθενείς του ότι πρέπει να συνεργάζονται με το Θεό για την αποκατάσταση της υγείας τους. Ο γιατρός πιστοποιεί συνεχώς το γεγονός ότι η αρρώστια είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας. Γνωρίζει ότι οι νόμοι της φύσης, το ίδιο όπως και οι εντολές του Δεκαλόγου έχουν θεία προέλευση και ότι μόνο υπακούοντας αυτούς η υγεία μπορεί να αποκατασταθεί ή να διατηρηθεί. Βλέπει ότι πολλοί υποφέρουν εξαιτίας βλαβερών συνηθειών και ότι θα μπορούσαν να επαναφέρουν την υγεία τους εάν έκαναν ότι τους είναι δυνατό για την επανόρθωσή της. Τους χρειάζεται να διδαχθούν ότι κάθε συνήθεια που φθείρει τις σωματικές, πνευματικές ή ψυχικές δυνάμεις είναι αμαρτία και ότι η υγεία εξασφαλίζεται μόνο με την υπακοή στους νόμους που θέσπισε ο Θεός για το γενικό καλό της ανθρωπότητας. ZY 78.3
Όταν ο γιατρός έχει να κάνει με κάποιον ο οποίος υποφέρει από μία ασθένεια που οφείλεται σε ακατάλληλες συνήθειες που αυτός ακολουθεί —δηλαδή τρώγοντας, πίνοντας ή και με άλλες κακές έξειςκαι παρόλα αυτά παραμελεί να του το πει, τότε βλάπτει το συνάνθρωπό του. Οι μέθυσοι, οι μανιακοί, οι φιλήδονοι, όλοι αυτοί οι τύποι παρέχουν στο γιατρό την ευκαιρία να αποφανθεί καθαρά και ανεπιφύλακτα ότι τα βάσανά τους είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Όσοι κατανοούν τις αρχές που διέπουν τη ζωή θα πρέπει να επιδοθούν στα σοβαρά στο να καταπολεμούν τις αιτίες που προκαλούν τις ασθένειες. Όταν παρακολουθεί τον αδιάκοπο αγώνα με τον πόνο, όταν εργάζεται διαρκώς για να ανακουφίσει τους πάσχοντες, πως μπορεί ποτέ ο γιατρός να σιωπήσει; Μπορεί να θεωρηθεί ευεργέτης και φιλάνθρωπος όταν δεν συνιστά την απόλυτη εγκράτεια σαν γιατρειά για την αρρώστια; ZY 78.4
Ας γίνει από όλους αντιληπτό ότι η τήρηση των εντολών του Θεού οδηγεί στη διατήρηση της ζωής. Ο Θεός θέσπισε τους νόμους της φύσης, αλλά οι νόμοι Του αυτοί δεν είναι αυθαίρετες απαιτήσεις. Με το κάθε «Μη» είτε του φυσικού είτε του ηθικού νόμου, εξυπακούεται κάποια υπόσχεση. Αν συμμορφωθούμε με αυτό, η ευλογία θα ακολουθήσει τα βήματά μας. Ο Θεός ποτέ δεν μας εξαναγκάζει να κάνομε το σωστό, αλλά προσπαθεί να μας σώσει από το κακό και να μας οδηγήσει στο καλό. ZY 79.1
Ας δοθεί προσοχή στους νόμους που διδάχθηκαν στο λαό του Ισραήλ. Ο Θεός τους έδωσε σαφή καθοδήγηση σχετικά με τις βιοτικές τους συνήθειες. Τους κατέστησε γνωστούς τους νόμους που αφορούσαν τόσο τη σωματική όσο και την πνευματική τους ευημερία. Και αν υπάκουαν, τους διαβεβαίωνε: «Θέλει αφαιρέσει από σου ο Κύριος πάσαν ασθένειαν.» (Δευτ. 7:15.) «Θέσατε τας καρδίας σας εις πάντας τους λόγους τους οποίους Εγώ σήμερον διαμαρτύρομαι προς εσάς. » «Διότι είναι ζωή εις τους ευρίσκοντας αυτά [τα λόγια] και ίασις εις πάσαν αυτών την σάρκα.» (Δευτ. 32:46, Παρ. 4:22.) ZY 79.2
Ο Θεός επιθυμεί να φθάσουμε στο μέτρο της τελειό-τητας την οποία κατέστησε εφικτή για μας η δωρεά του Χριστού. Μας καλεί να κάνομε ορθή επιλογή, να συνενωθούμε με τους ουράνιους πράκτορες, να υιοθετήσουμε αρχές που να αποκτήσουν μέσα μας τη θεϊκή εικόνα. Τόσο στο γραπτό λόγο Του, όσο και στο βιβλίο της φύσης έχει αποκαλύψει τις αρχές της ζωής. Έχουμε το καθήκον να αποκτήσουμε τη γνώση των αρχών αυτών και με την υπακοή να συνεργασθούμε μαζί Του για την αποκατάσταση της σωματικής και της πνευματικής υγείας. Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ότι τα ευλογημένα αποτελέσματα της υπακοής μπορούν να γίνουν ολοκληρω τικά δικά τους μόνο όταν δεχθούν τη χάρη του Χριστού. Αυτή είναι που δίνει στον άνθρωπο τη δύναμη να υπακούει τους νόμους του Θεού. Αυτή είναι που τον κάνειικανό να σπάσει τα δεσμά των κακών έξεων. Αυτή είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να τον καταστήσει ακλόνητο στο σωστό δρόμο και να τον διατηρήσει σ’ αυτόν. ZY 79.3
Όταν το Ευαγγέλιο γίνεται δεκτό με όλη την αγνότητα και δύναμή του, γίνεται θεραπεία των ασθενειών που οφείλονται στην αμαρτία. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης εγείρεται «με ίασιν εν ταις πτέρυξιν Αυτού.» (Μαλ. 4:2.) Από όλα όσα ο κόσμος αυτός προσφέρει τίποτε δεν μπορεί ποτέ να γιατρέψει μία ραγισμένη καρδιά, να μεταδώσει την ειρήνη του πνεύματος, να σηκώσει τις έγνοιες ή να εξαφανίσει την αρρώστια. Φήμη, ευφυΐα, τάλαντα, όλα αυτά είναι ανίκανα να φαιδρύνουν τη θλιμμένη καρδιά ή να επανορθώσουν τη καταστραμμένη ζωή. Η μόνη ελπίδα του ανθρώπου είναι η ενοικούσα δύναμη του Θεού στην ψυχή. ZY 80.1
Η αγάπη με την οποία εμποτίζει ο Χριστός ολόκληρη την ύπαρξη, είναι μία αναζωογονητική δύναμη. Εγγίζει κάθε ζωτικό παράγοντατο μυαλό, την καρδιά, τα νεύραμε θεραπεία. Από αυτή οι κυριότερες ενέργειες της ύπαρξης παρακινούνται σε δράση. Ελευθερώνει την ψυχή από την ενοχή και τη θλίψη, την αγωνία και την έγνοια που κατασυντρίβουν τις δυνάμεις της ζωής. Σκορπάει τη γαλήνη και την αταραξία. Σταλάζει στην καρδιά μία χαρά που τίποτε στη Γη δεν μπορεί να καταστρέψει -τη χαρά του Αγίου Πνεύματοςχαρά που σκορπίζει υγεία και ζωή. ZY 80.2
Τα λόγια του Σωτήρα μας: «Έλθετε προς Με . . . και Εγώ θέλω σας αναπαύσει» (Ματθ. 11:28,) καθιστούν τη συνταγή για τις σωματικές, τις πνευματικές και τις ψυχικές παθήσεις. Παρόλο που οι άνθρωποι προκαλούν οι ίδιοι τα βάσανά τους με τα λάθη που κάνουν, Εκείνος τους λυπάται. Σ’ Εκείνον μπορούν να βρουν βοήθεια. Θα κάνει μεγάλα πράγματα γι’ αυτούς που Τον εμπιστεύονται. ZY 80.3
Παρόλο που επί αιώνες η αμαρτία κρατάει γερά κάτω από το πέλμα της την ανθρώπινη φυλή, παρόλο που με τις ψευτιές και τα επινοήματά του ο Σατανάς έριξε τη μαύρη σκιά της διαστροφής του πάνω στο λόγο του Θεού και έκανε τους ανθρώπους να αμφιβάλλουν για την αγαθότητά Του, μολαταύτα η ευσπλαχνία και η αγάπη του Πατέρα δεν έπαυσαν να κατευθύνονται με πλουσιοπάροχα ρεύματα προς τη Γη. Αν οι άνθρωποι άνοιγαν την ψυχή τους προς τον Ουρανό δείχνοντας ευγνωμοσύνη για τα δώρα του Θεού, ένας χείμαρρος ιαματικής δύναμης θα έρρεε μέσα σ’ αυτές. ZY 81.1
Ο γιατρός που επιθυμεί να είναι αναγνωρισμένος συνεργάτης του Χριστού θα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να γίνει αποδοτικότερος σε κάθε φάση της εργασίας του. Θα μελετάει προσεκτικά προκειμένου να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει κατάλληλα τις ευθύνες του επαγγέλματος του και θα επιδιώκει διαρκώς να φθάσει σε ανώτερα ιδανικά, ζητώντας περισσότερη γνώση, μεγαλύτερη επιδεξιότητα και οξύτερη διορατικότητα. Κάθε γιατρός πρέπει να αναγνωρίζει ότι όποιος κάνει τη δουλειά του ασυνείδητα δεν βλάπτει μόνο τους ασθενείς, αλλά αδικεί και τους συναδέλφους του. Ο γιατρός που μένει ικανοποιημένος με περιορισμένες γνώσεις και απόδοση δεν υποτιμά μόνο το ιατρικό επάγγελμα, αλλά και στερεί την τιμή από το Χριστό, το μεγάλο Αρχίατρο. ZY 81.2
Αυτοί που διαπιστώνουν ότι είναι ακατάλληλοι για το ιατρικό επάγγελμα, θα πρέπει να διαλέξουν κάποια άλλη εργασία. Αυτοί που προσαρμόζονται κατάλληλα στη φροντίδα των ασθενών, αλλά διαθέτουν περιορισμένη μόρφωση και ιατρικές γνώσεις, καλά θα κάνουν να αναλάβουν τα απλούστερα καθήκοντα του επαγγέλματος, προσφέροντας πιστά τις υπηρεσίες τους ως νοσοκόμοι. Εργαζόμενοι υπομονητικά κάτω από την επίβλεψη επιδέξιων γιατρών, μπορούν να αυξήσουν συνεχώς τις γνώσεις τους και εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία για απόκτηση γνώσεων, μπορεί να αναδειχθούν με τον καιρό κατάλληλοι για την εξάσκηση της ιατρικής. Οι νεώτεροι γιατροί, «όντες συνεργοί Αυτού [του Μεγάλου Ιατρού],» δεν πρέπει να δεχθούν «την χάριν του Θεού ματαίως,» . . . «αλλά μη δίδοντες ουδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν [των ασθενών,] αλλά εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού. » (Β ', ρ. 6:1-4.) ZY 81.3
Η πρόθεση του Θεού για μας είναι να προχωρούμε διαρκώς προς τα εμπρός. Ο πραγματικός γιατρός ιεραπό-στολος θα παρουσιάζει διαρκή βελτίωση στην εξάσκηση του επαγγέλματος του. Χριστιανοί γιατροί προικισμένοι με ιδιαίτερα ταλέντα πρέπει να αναζητούνται και να ενθαρρύνονται να αναλάβουν να υπηρετήσουν το Θεό σε μέρη όπου μπορούν να εκπαιδεύσουν και να καταρτίσουν άλλους να γίνουν γιατροί ιεραπόστολοι. ZY 82.1
Ο γιατρός πρέπει να συγκεντρώνει στην ψυχή του το φώς του λόγου του Θεού. Πρέπει συνεχώς να αυξάνει στη χάρη του Χριστού. Γι’ αυτόν η θρησκεία δεν πρέπει να είναι μία κάποια επιρροή ανάμεσα στις άλλες. Πρέπει να είναι η επιρροή η οποία κυριαρχεί πάνω σε όλες τις άλλες. Πρέπει να παρακινείται από ανώτερα και αγιασμένα,ισχυρά κίνητρα επειδή προέρχονται από Εκείνον ο οποίος έδωσε τη ζωή Του για να μας εξασφαλίσει τη δύναμη να υπερνικήσομε το κακό. ZY 82.2
Αν ο γιατρός με πίστη και φιλοπονία αγωνίζεται να φανεί αποδοτικός στον τομέα του επαγγέλματος του, αν καθιερώνει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Χριστού και διαθέτει καιρό για αυτοέλεγχο, θα κατανοήσει πως να επωφεληθεί από τα μυστήρια της ιερής του κλήσης. Μπορεί να αυτοπειθαρχηθεί και να αυτοδιδαχθεί με τέτοιον τρόπο, ώστε όλοι όσοι υπάγονται στη σφαίρα της επιρροής του να παρατηρούν την υπεροχή της μόρφωσης και της σύνεσης που αποκτά εκείνος ο οποίος συνδέεται με το Θεό της σοφίας και της δύναμης. ZY 82.3
Σε κανένα άλλο τομέα δεν απαιτείται στενότερη συσχέτιση με το Χριστό από ότι στο έργο του γιατρού. Αυτός που θέλει να ασκεί σωστά τα ιατρικά του καθήκοντα, οφείλει κάθε μέρα και κάθε ώρα να ζει τη χριστιανική ζωή. Η ζωή του αρρώστου βρίσκεται στα χέρια του γιατρού. Μία απρόσεκτη διάγνωση, μία λαθεμένη συνταγή σε μία σοβαρή περίπτωση, ή μία αδέξια κίνηση του χεριού σε μία εγχείρηση, ακόμη και κατά ένα χιλιοστόμετρο, μπορεί να θυσιάσει μία ζωή, να στείλει μία ψυχή στην αιωνιότητα. Πόσο τρομακτική είναι η σκέψη αυτή! Πόσο σπουδαίο να βρίσκεται ο γιατρός πάντοτε κάτω από τον έλεγχο του θεϊκού Γιατρού! ZY 83.1
Ο Σωτήρας προθυμοποιείται να βοηθήσει όλους όσους απευθύνονται σ’ Αυτόν για σοφία και διαύγεια πνεύματος. Και ποιός χρειάζεται σοφία και διαύγεια πνεύματος περισσότερο από το γιατρό από τις αποφάσεις του οποίου τόσα πολλά εξαρτώνται; Αυτός που πασχίζει να παρατείνει τη ζωή ας αποβλέπει με πίστη στο Χριστό ώστε Εκείνος να κατευθύνει την κάθε του κίνηση. Ο Σωτήρας θα του χορηγήσει τη διακριτικότητα και την επιτηδειότητα που απαιτεί η αντιμετώπιση δύσκολων περιπτώσεων. ZY 83.2
Θαυμάσιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σ’ αυτούς που αναλαμβάνουν την περιποίηση των ασθενών. Από όλες τις προσπάθειες που οι άλλοι καταβάλλουν για την ανακούφιση των αρρώστων, πρέπει αυτοί να κατανοήσουν ότι ο γιατρός είναι εκείνος που προσπαθεί να τους βοηθήσει να συνεργασθούν με το Θεό για την καταπολέμηση της αρρώστιας. Βοηθείστε τους να νοιώθουν ότι σε κάθε βήμα που κάνουν σύμφωνα με τους νόμους του Θεού, μπορούν να περιμένουν τη βοήθεια της θεϊκής δύναμης. ZY 83.3
Οι ασθενείς και οι πάσχοντες τρέφουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο γιατρό εκείνο για τον οποίο αισθάνονται σίγουροι ότι αγαπάει και φοβάται το Θεό. Βασίζονται στα λόγια του. Νοιώθουν ένα αίσθημα ασφάλειας στην παρουσία και στο χειρισμό της υπόθεσής τους από το γιατρό αυτό. ZY 83.4
Επειδή γνωρίζει τον Κύριο Ιησού, ο χριστιανός γιατρός έχει το προνόμιο να προσκαλεί την παρουσία Του στο δωμάτιο του αρρώστου. Πριν αναλάβει μία σοβαρή εγχείρηση, ας ζητήσει ο θεράποντας γιατρός τη βοήθεια του Μεγάλου Γιατρού. Ας διαβεβαιώσει τον πάσχοντα ότι ο Θεός μπορεί να τον κάνει να περάσει τη δοκιμασία και ότι σε κάθε περίπτωση κινδύνου Αυτός αποτελεί σίγουρο καταφύγιο για όσους Τον εμπιστεύονται. Ο γιατρός που αδυνατεί να κάνει αυτό χάνει τη μία περίπτωση ασθένειας μετά την άλλη που σε άλλη περίπτωσηθα μπορούσε να έχει κερδίσει. Αν ήταν σε θέση να πει λόγια που να εμπνέουν την πίστη στο συμπονετικό Σωτήρα που αισθάνεται τον κάθε κραδασμό της αγωνίας, αν μπορούσε να παρουσιάσει τις ανάγκες της ψυχής σ’ Αυτόν με προσευχή, τις πιο πολλές φορές η κρίση θα παρέρχονταν ασφαλώς. ZY 84.1
Μόνο εκείνος που διαβάζει την καρδιά είναι σε θέση να ξέρει με τι τρόμο και φόβο πολλοί ασθενείς δέχονται να υποστούν την εγχείρηση από το χέρι του χειρούργου. Αναγνωρίζουν τον κίνδυνο που διατρέχουν. Και ενώ μπορεί να έχουν εμπιστοσύνη στην επιδεξιότητα του γιατρού, γνωρίζουν όμως ότι δεν αποκλείεται να είναι και εσφαλμένη. Αλλά όταν βλέπουν το γιατρό σκυμμένο να προσεύχεται ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, εμπνέονται με εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη και η ευγνωμοσύνη ανοίγουν την καρδιά στη θεραπευτική δύναμη του Θεού, οι ενέργειες ολόκληρου του οργανισμού ζωογονούνται και οι ζωτικές δυνάμεις θριαμβεύουν. ZY 84.2
Αλλά και για το γιατρό η παρουσία του Σωτήρα είναι ένα δυναμικό στοιχείο. Συχνά οι πολλαπλές ευθύνες και τα ενδεχόμενα του επαγγέλματος του ταράζουν την ησυχία του πνεύματος. Ο παροξυσμός της αβεβαιότητας και του φόβου μπορούν να καταστήσουν το χέρι αδέξιο. Ενώ η βεβαιότητα ότι ο θεϊκός Σύμβουλος βρίσκεται στο πλευρό του για να τον καθοδηγεί και να τον ενισχύει, του χορηγεί γαλήνη και θάρρος. Αγγίζοντας ο Χριστός το χέρι του γιατρού δημιουργεί ζωτικότητα, ηρεμία, εμπιστοσύνη και δύναμη. ZY 84.3
Όταν η κρίση έχει πια σίγουρα περάσει και η επιτυχία εξασφαλισθεί, ας διατεθούν μερικά λεπτά για προσευχή μαζί με τον ασθενή. Εκφράστε την ευγνωμοσύνη σας για τη ζωή που γλύτωσε τον κίνδυνο. Ενώ τα χείλη του αρρώστου απευθύνουν λόγια ευγνωμοσύνης στο γιατρό, στρέψετε τα εγκώμια και τις ευχαριστίες στο Θεό. Πέστε στον ασθενή ότι η ζωή του παρατάθηκε επειδή ο επουράνιος Γιατρός είχε αναλάβει να τον προφυλάξει. ZY 85.1
Ο γιατρός που ακολουθεί μία τέτοια τακτική, οδηγεί τους ασθενείς του σ’ Εκείνον στον οποίο αυτός ο ίδιος στηρίζεται για τη ζωή, Εκείνον ο οποίος δύναται να σώζει εντελώς όσουςαπευθύνονται σε Αυτόν. ZY 85.2
Το ιατρικό ιεραποστολικό έργο πρέπει να εμπνέεται από βαθειά επιθυμία για τη σωτηρία των ψυχών. Στο γιατρό, ακριβώς όπως και στον κήρυκα του ευαγγελίου, έχει ανατεθεί η σπουδαιότερη ευθύνη που ανατέθηκε ποτέ σε ανθρώπους. Είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι, ο κάθε γιατρός ευθύνεται για τη θεραπεία των ψυχών. ZY 85.3
Επειδή στο επάγγελμά τους έχουν να κάνουν συνεχώς με την αρρώστια και το θάνατο, πολύ συχνά οι γιατροί χάνουν από τη σκέψη τους τη βαθειά πραγματικότητα της μέλλουσας ζωής. Με τις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλλουν για να αποτρέψουν τον κίνδυνο που απειλεί το σώμα, λησμονούν τον κίνδυνο που απειλεί την ψυχή. Εκείνος στον οποίο προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μπορεί να νοιώθει τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν. Οι τελευταίες ευκαιρίες της ζωής του γλιστρούν από τα χέρια του. Την ψυχή αυτή ο γιατρός θα την ξανασυναντήσει μια μέρα μπροστά στο βήμα του Χριστού. ZY 85.4
Πολλές φορές χάνουμε τις πολυτιμότερες ευλογίες με το να αμελούμε να προφέρομε ένα λόγο στην κατάλληλη στιγμή. Αν η χρυσή ευκαιρία περάσει απαρατήρητη, τότε πηγαίνει χαμένη. Στο κρεβάτι του αρρώστου δεν πρέπει να αναφέρονται δογματικά ή επιμαχόμενα θέματα. Στρέψετε την προσοχή του αρρώστου σ’ Εκείνον που είναι πρόθυμος να σώζει όλους όσους με πίστη προσέρχονται σ’ Αυτόν. Με ζήλο και τρυφερότητα προσπαθήσετε να βοηθήσετε αυτούς που παλεύουν μεταξύ ζωής και θανάτου. ZY 85.5
Ο γιατρός που γνωρίζει ότι ο Χριστός είναι ο προσωπικός του Σωτήρας, επειδή ο ίδιος οδηγήθηκε σε αυτό το Καταφύγιο, ξέρει πως να φερθεί στις τρεμάμενες, κατατρυχόμενες από την αμαρτία ψυχές που απευθύνονται σ’ αυτόν για βοήθεια. Στην ερώτηση: «Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ; » μπορεί να απαντήσει με την εξιστόρηση της αγάπης του Λυτρωτή. Μπορεί από πείρα να αναφέρει για τη δύναμη της μετάνοιας και της πίστης. Με απλά, ενθαρρυντικά λόγια μπορεί να παρουσιάσει την ανάγκη της ψυχής στο Θεό με προσευχή και να ενθαρρύνει τον ασθενή να ζητήσει και αυτός μόνος του να δεχθεί την ευσπλαχνία του συμπονετικού Σωτήρα. Ενώ με αυτό τον τρόπο υπηρετεί στο προσκέφαλο των αρρώστων προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει λόγια που θα του φέρουν βοήθεια και ανακούφιση, ο Κύριος εργάζεται μέσω αυτού, χρησιμοποιώντας τον σαν όργανο. Καθώς η σκέψη του αρρώστου στρέφεται στο Σωτήρα, η αγάπη του Χριστού γεμίζει την καρδιά του και η πνευματική υγεία που επέρχεται χρησιμεύει σαν το βοηθητικό χέρι του Θεού για την αποκατάσταση της πνευματικής υγείας. ZY 86.1
Καθώς ο γιατρός προσφέρει τις υπηρεσίες του στον ασθενή, συχνά θα του παρουσιάζεται η ευκαιρία να βοηθήσει και τους φίλους του πάσχοντος. Ενώ παρακολου-θούν στο πλευρό του αρρώστου την κατάσταση, αναγνωρί-ζοντας την ανικανότητα τους να εμποδίσουν έστω και στο ελάχιστο τον πόνο και την αγωνία, οι καρδιές τους απαλύνονται. Συχνά τη θλίψη που κρατούν μυστική από τους άλλους, την εξωτερικεύουν στο γιατρό. Τότε παρουσιάζεται η ευκαιρία να υποδείξει στα λυπημένα αυτά άτομα Εκείνον που κάλεσε τους κουρασμένους και φορτισμένους να έρθουν σ’ Αυτόν. Συχνά μπορεί να γίνει μαζί τους μία προσευχή για χάρη τους, αναφέροντας τις ανάγκες τους στο Θεραπευτή κάθε πόνου, στον Κατευναστή κάθε θλίψης. ZY 86.2