Go to full page →

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ZY 167

Χωρίς θάρρος και επιμονή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Προφέρετε λόγια ελπιδοφόρα και ενθαρρυντικά στους φτωχούς και στους αποκαρδιωμένους. Στην ανάγκη δώστε τους απτά στοιχεία του ενδιαφέροντος σας όταν βρίσκονται σε αδιέξοδο. Εκείνοι που απήλαυσαν πολλά προνόμια στη ζωή πρέπει να μη ξεχνούν ότι αυτοί εξακολουθούν να σφάλλουν ακόμη σε πολλά και ότι τους είναι επώδυνο όταν οι άλλοι τους υποδεικνύουν τα λάθη τους επιδεικτικά και τους μιλούν για την υποδειγματική ζωή που θα έπρεπε να ζουν. Να θυμάστε ότι περισσότερα πετυχαίνονται με την καλοσύνη παρά με την επίπληξη. Προσπαθώντας να βοηθήσετε τους άλλους, κάνετέ τους να δουν ότι εύχεστε να φθάσουν στο υψηλότερο ιδανικό και ότι είσθε πρόθυμοι να τους βοηθήσετε. Αν σε μερικά πράγματα αποτύχουν, μη σπεύδετε να τους κατακρίνετε. ZY 167.1

Η απλότητα, η αυτοθυσία, η οικονομία, μαθήματα τόσο απαραίτητα για τους φτωχούς, συχνά τους φαίνονται δύσκολα και ανεπιθύμητα. Το παράδειγμα και το πνεύμα του κόσμου διαρκώς προκαλούν και ενθαρρύνουν την υπερηφάνεια, την επιδεικτικότατα, την τρυφηλότητα, τη σπατάλη και την τεμπελιά. Αυτά οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους στην ανέχεια και εμποδίζουν ακόμη περισσότερους να απαλλαγούν από την κατάπτωση και την εξαθλίωση. Οι Χριστιανοί έχουν καθήκον να ενθαρρύνουν τους φτωχούς να αντιστέκονται σε τέτοιες επιρροές. ZY 167.2

Ο Ιησούς ήρθε ταπεινός σ’ αυτό τον κόσμο. Η καταγωγή Του ήταν ταπεινή. Η Μεγαλειότητα του ουρανού, ο Βασιλιάς της δόξας, ο Αρχηγός των αγγελικών στρατιών, ταπεινώθηκε και δέχθηκε να περιβληθεί απ’ την ανθρωπότητα και στη συνέχεια προτίμησε μία ζωή φτώχειας και ταπείνωσης. Τίποτε δεν πέρασε που να μη το έχουν περάσει οι φτωχοί. Η σκληρή δουλειά, η δεινοπάθεια και η στέρηση αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής Του. «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς, » έλεγε, «και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει που να κλίνη την κεφαλήν.» (Λουκ. 9:58.) ZY 168.1

Ο Ιησούς δεν επεδίωξε το θαυμασμό ούτε την επιδοκιμασία των ανθρώπων. Δεν διοίκησε κανένα στράτευμα. Δεν κυβέρνησε κανένα επίγειο βασίλειο. Δεν ζήτησε την εύνοια των πλουσίων και των τιμημένων της Γης. Δεν διεκδίκησε καμία θέση μεταξύ των αρχηγών του έθνους. Κατοίκησε ανάμεσα στους ταπεινούς. Εκμηδένισε τις επίπλαστες κοινωνικές διακρίσεις. Αγνόησε την αριστοκρατική καταγωγή, τα πλούτη, τα ταλέντα, τις γνώσεις, τις κοινωνικές τάξεις. ZY 168.2

Παρόλο ότι ήταν ο Άρχοντας του Ουρανού, τους μαθητές Του όμως δεν τους διάλεξε από τους πολυμαθείς νομικούς, από τους άρχοντες, τους γραμματείς ή τους Φαρισαίους. Αυτούς τους προσπέρασε επειδή υπερηφανεύονταν για τη μόρφωση και για τη θέση τους. Ήταν προσηλωμένοι στις παραδόσεις και στις προλήψεις τους. Αυτός που μπορούσε να διαβάσει την κάθε καρδιά, διάλεξε ταπεινούς ψαράδες που ήταν πρόθυμοι να διδαχθούν. Έτρωγε με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς και επικοινωνούσε με τους κοινούς ανθρώπους όχι για να πέσει χαμηλά και να εξευτελισθεί σαν κι αυτούς, αλλά για να τους παρουσιάσει με τη διδαχή και το παράδειγμά Του. Οι ορθές αρχές τους είχανανυψώσει από το επίπεδο της γήινης πεζότητας και του ατομικού εξευτελισμού. ZY 168.3

Ο Ιησούς προσπάθησε να διορθώσει τον εσφαλμένο γνώμονα του κόσμου βάση του οποίου κρίνονταν η αξία των ανθρώπων. Συναριθμήθηκε με τους φτωχούς για να μπορέσει να αφαιρέσει από τη φτώχεια το στίγμα που της είχε αποδώσει ο κόσμος. Αφαίρεσε από αυτή για πάντα τη μομφή της καταφρόνιας, με το να ευλογεί τους φτωχούς, τους κληρονόμους της βασιλείας του Θεού. Μας υποδείχνει το μονοπάτι που Εκείνος διάβηκε, λέγοντας: «Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω Μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ’ ημέραν και ας Με ακολουθή. » (Εδ. 23.) ZY 168.4

Οι χριστιανοί εργάτες πρέπει να συναντούν τους ανθρώπους εκεί όπου βρίσκονται όχι με υπερηφάνεια, αλλά με τρόπο που εποικοδομεί το χαρακτήρα. Διδάξτε τους πως ο Χριστός εργάσθηκε, αρνούμενος τον Εαυτό Του. Βοηθείστε τους να μάθουν από Αυτόν τα μαθήματα της αυταπάρνησης και της θυσίας. Μάθετέ τους να φυλάγονται από την αυτοεντρύφηση και τη συμμόρφωση με το συρμό. Η ζωή είναι τόσο πολύτιμη, τόσο γεμάτη από σοβαρές και ιερές ευθύνες που δεν πρέπει να χαραμίζεται προσπαθώντας να ευχαριστήσομε τον εαυτό μας. ZY 169.1