“Mowa wasza niech będzie zawsze uprzejma, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak macie odpowiadać każdemu”. Kolosan 4,6. AN 180.1
Grzeczność jest jedną z łask Ducha Świętego. Jest ona atrybutem nieba. Aniołowie nigdy nie unoszą się gniewem, nie są zawistni czy samolubni. Żadne przykre czy niemiłe słowa nie padają z ich ust. Jeśli mamy żyć w towarzystwie aniołów, to i my musimy być uprzejmi i grzeczni. AN 180.2
Prawda Boża ma na celu uszlachetnić tego, kto ją przyjmuje, oczyścić jego upodobania i uświęcić jego osąd. Nikt nie może być chrześcijaninem, jeśli nie ma ducha Chrystusa. Jeśli jednak go posiada, będzie to widoczne w miłym, szlachetnym usposobieniu. Jego charakter będzie święty, sposób postępowania — miły, a słowa — nieobłudne. Będzie miał w sercu miłość, która się nie unosi, jest cierpliwa i dobrotliwa, wszystkiego się spodziewa i wszystko znosi. (...) AN 180.3
Ci, którzy twierdzą, że są naśladowcami Chrystusa, a jednocześnie są grubiańscy, nieuprzejmi i niegrzeczni w słowach i zachowaniu, udowadniają, iż nie poznali Jezusa. (...) W postępowaniu niektórych pozornych chrześcijan tak bardzo brakuje uprzejmości i grzeczności, iż nawet wtedy, gdy mówią coś dobrego, wygląda to jakby było to coś złego. Być może nawet są szczerzy i prawi, ale szczerość i prawość nie zastąpią uprzejmości i grzeczności. Chrześcijanin ma być nie tylko szczery, ale także współczujący, nie tylko prawy i uczciwy, ale także litościwy i grzeczny. (...) AN 180.4
Prawdziwa grzeczność połączona ze szczerością i sprawiedliwością czyni człowieka nie tylko użytecznym, ale także sprawia, że jego życie jest jak wonne kadzidło. Uprzejme słowa, miłe spojrzenie, pogodny wyraz twarzy, nadają urok chrześcijaninowi i czynią jego wpływ niemal nieodpartym. Zapominając o sobie znajduje on światło, pokój i szczęście, którymi nieustannie dzieli się z innymi znajdując prawdziwą radość. AN 180.5
Zapominajmy o sobie i zawsze starajmy się dodawać otuchy innym, ulżyć im ciężaru dzięki czynom pełnym czułej uprzejmości i niesamolubnej miłości. Nie wypowiadaj nieuprzejmych słów. Niechaj samolubne ignorowanie szczęścia innych ustąpi miejsca miłości i sympatii. Ujmująca grzeczność zaczynająca się w domu i wykraczająca daleko poza rodzinny krąg, przyczynia się do szczęścia w życiu, a jej zaniedbywanie w niemałym stopniu jest odpowiedzialne za życiowe porażki. — The Signs of the Times, 16 lipiec 1902. AN 180.6