“Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelką zdradę, i obłudę, i zazdrość, i wszelką obmowę jako nowonarodzone niemowlęta, zapragnijcie nie sfałszowanego duchowego mleka, abyście przez nie wzrastali ku zbawieniu”. 1 Piotra 2,1.2. AN 182.1
Powinniśmy rozważyć tę wskazówkę. Naszym przywilejem jest dorastanie “do wymiarów pełni Chrystusowej”. Efezjan 4,13. Nie mamy być bezmyślni czy nierozważni w mowie, raniąc się nawzajem nieuprzejmymi słowami. (...) AN 182.2
Każdy człowiek związany ze sprawą Pańską musi docenić dzieło, w którym bierze udział. Praca w Bożej instytucji ma być wykonywana zgodnie, bez pochopnie wypowiadanych słów, bez dyktatorstwa. Pracownicy mają być czyści i święci w myślach, słowach i czynach. Mają być świadkami Chrystusa, a ich postępowanie ma udowadniać, iż przeżyli nowonarodzenie. — Letter 179, 1902. AN 182.3
Należy się wystrzegać ostrych słów, łajania, ponieważ aniołowie Boży znajdują się na każdym miejscu. Chrystus pragnie pochwalić każdego wiernego pracownika i czyni to. Każdy dobry czyn jest zapisywany w księdze. Drobne błędy mogą się zdarzyć, ale słowa nagany budzą chęć odwetu, a Bóg jest znieważany. (...) Każdemu, kto mówi bez zastanowienia i nierozsądnie, należy przerwać w pół słowa. (...) Mamy pamiętać, że jako chrześcijanie, pracujący zgodnie, nie możemy postępować jak grzesznicy, których grzeszne słowa i czyny, jeśli nie zostaną wyznane i odrzucone w skrusze, będą świadczyć przeciwko nim. (...) AN 182.4
“Bądź czujny i utwierdź, co jeszcze pozostało, a co bliskie jest śmierci”. Objawienie 3,2. To jest nasze dzieło. Wielu jest bliskich duchowej śmierci, a Pan wzywa nas, byśmy ich wzmacniali. Lud Boży musi być wierny obowiązkowi. Wszyscy wierzący mają być połączeni więzami chrześcijańskiej wspólnoty i umacniani w wierze przez częste rozmawianie z sobą o cennych, powierzonych im prawdach. Nigdy nie powinni się sprzeczać i potępiać jedni drugich. Mają się zjednoczyć w posłuszeństwie prawu Bożemu. — Letter 179, 1902. AN 182.5
W tym życiu nie ma nic ważniejszego niż kształtowanie charakteru, byśmy z radością mogli zamieszkać w niebiańskiej ojczyźnie zbawionych. Dlaczego więc nie korzystamy z naszego przywileju bycia świętymi tutaj, na ziemi? — Letter 179, 1902. AN 182.6