“Albowiem miłość Chrystusa przynagla nas”. 2 Koryntian 5,14 (BT). AN 234.1
“Teraz więc pozostaje wiara, nadzieja, miłość, te trzy; lecz z nich największa jest miłość”. 1 Koryntian 13,13. W życiu Chrystusa ta miłość znalazła pełny wyraz. On umiłował nas w naszym grzechu i degradacji. Sięgnął do głębi ludzkiej degradacji i wydźwignął błądzących synów i córki. Jego cierpliwość jest niewyczerpana, a gorliwość nie słabnie. Fale miłosierdzia uderzają w dumne, niecierpliwe, niewdzięczne serca i powracają z coraz silniejszym przypływem miłości. AN 234.2
Ten, kto jest przynaglany przez miłość Chrystusa udaje się do bliźnich, by pomagać bezradnym i pocieszać zrozpaczonych, wskazywać grzesznikom Boży ideał dla Jego dzieci i prowadzić ich do Tego, który jako jedyny może uzdolnić ich do osiągnięcia tego ideału. (...) AN 234.3
Nigdy nie powinniśmy być chłodni i niesympatyczni, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z ubogimi. Grzeczność, sympatia i współczucie mają być okazywane wszystkim. Okazywanie specjalnych względów bogatym jest niemiłe Bogu. Jezus czuje się znieważony, gdy Jego potrzebujące dzieci są zaniedbywane. Nie są bogate w dobra tego świata, ale są drogie Jego miłującemu sercu. Bóg nie dzieli ludzi na kasty. W Jego oczach ludzie są po prostu ludźmi, dobrymi albo złymi. W dniu ostatecznego rozliczenia takie czynniki jak pozycja społeczna czy zamożność w żadnym stopniu nie będą miały wpływu na wieczne przeznaczenie człowieka. Przed obliczem wszechwiedzącego Boga ludzie zostaną osądzeni stosownie do tego, jakimi są w czystości, szlachetności i miłości Chrystusowej. (...) AN 234.4
Chrystus oświadczył, iż ewangelia ma być zwiastowana ubogim. Prawda Boża nigdy nie okazuje swojego piękna w takiej pełni, jak wtedy, gdy jest głoszona potrzebującym i biednym. Wtedy to prawda jaśnieje z największą wyrazistością, oświecając skromny dom rolnika czy mieszkanie robotnika. Aniołowie Boży są tam, a ich obecność czyni kromkę chleba i kubek wody wystawną ucztą. Ci, którzy są zaniedbywani i opuszczeni przez świat, zostają wywyższeni jako synowie i córki Najwyższego. Wywyższeni ponad wszelkie ziemskie zaszczyty zasiadają w Niebiosach w Jezusie Chrystusie. Nie posiadają żadnych ziemskich skarbów, ale znaleźli najcenniejszą perłę. — The Review and Herald, 21 lipiec 1910. AN 234.5