“Ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus”. 1 Piotra 1,7. AN 270.1
Kiedy znajdujemy się w trudnych okolicznościach, a nasze naturalne uczucia zostają wzburzone, a my odczuwamy pragnienie, by dać im ujście, wówczas nasza wiara jest poddawana próbie. Wtedy powinniśmy okazać cichość i łagodność Chrystusową. Ani jednym słowem nie wolno nam wyrażać uczuć nieodrodzonego serca. “Jeśli kto w mowie nie uchybia, ten jest mężem doskonałym, który i całe ciało może utrzymać na wodzy” (Jakuba 3,2) — będzie panował nad sobą. Potrzebujemy pozostawać pod kontrolą Jezusa. Nie możemy działać według własnego upodobania. Słyszałam, jak niektórzy usprawiedliwiają swoje złe postępowanie: “Taki mam temperament, usposobienie przekazane mi przez moich rodziców”. Owszem, to prawda. Jednak ludzie ci umacniają się i szkolą się w okazywaniu tego temperamentu, a potem usprawiedliwiają nim swoje złe zachowanie. Zamiast ulegać pokusie, powinni zdać się na ramię nieskończonej Mocy, mówiąc: “Przyjdę do Boga taki, jaki jestem, i będę błagał Chrystusa, by dał mi zwycięstwo. Stanę się więcej niż zwycięzcą w Tym, który mnie umiłował”. AN 270.2
Aby zrozumieć, jak bardzo Jezus cię miłuje, spójrz na Golgotę. Wtedy poznasz głębokość, szerokość i wysokość tej miłości i zrozumiesz uniżenie Boga i Pana Jezusa Chrystusa, patrząc, jak Zbawiciel krok po kroku zstępował w dolinę upokorzenia. Nie uległ grzechowi ani skalaniu, ale na tym maleńkim świecie stoczył bój z szatanem i jego zastępami, by zdobyć dla nas nieśmiertelne, nieprzemijające dziedzictwo. AN 270.3
Kiedy wstąpił na wysokość, powiódł ze sobą “jeńców”, a następnie obdarzył ludzi darami. Powierzył nam kontynuowanie walki, ale nie pozostawił nas zdanych na nasze własne siły, gdyż wtedy z pewnością ponieślibyśmy całkowitą klęskę. Chrystus jest u Ojca, aby posyłać nam na pomoc niewidzialne potęgi anielskie. (...) Potrzebujemy prostej wiary, cichości i pokory Chrystusowej. Wtedy będziemy w pełni ufać Panu Niebios, a On będzie przy nas, aby nas wspierać. — The Review and Herald, 8 marzec 1892. AN 270.4