“Modlitwy twoje i jałmużny twoje jako ofiara dotarły przed oblicze Boże”. Dzieje Apostolskie 10,4. AN 306.1
Wspaniałym przywilejem dla każdego człowieka w tym życiu jest zyskać pochwałę od Boga podobną do tej, jaką otrzymał Korneliusz. Jaki był powód tej pochwały? “Modlitwy twoje i jałmużny twoje jako ofiara dotarły przed oblicze Boże”. AN 306.2
Modlitwa i jałmużna nie mają same w sobie mocy zyskiwania człowiekowi przychylności u Boga. Tylko łaska Chrystusa, na mocy Jego pojednawczej ofiary, może odnowić serce i uczynić naszą służbę miłą Bogu. Ta łaska działała na serce Korneliusza. Duch Chrystusowy przemawiał do jego serca, Jezus pociągał go, a Korneliusz poddał się temu wpływowi. Jego modlitwy i jałmużny nie były wymuszone, ale wynikały z miłości i wdzięczności dla Boga. AN 306.3
Takie modlitwy ze szczerego serca wnoszą się jak kadzidło przed Panem, a dary na Jego sprawę i dla potrzebujących są miłą Mu ofiarą. W ten sposób dary Filipian, którzy zaspokajali potrzeby apostoła Pawła, gdy ten był uwięziony w Rzymie, były przyjemną wonnością, ofiarą “mile widzianą, w której Bóg ma upodobanie”. Filipian 4,18. AN 306.4
Modlitwa i jałmużna są ze sobą ściśle związane — wyrażają miłość do Boga i bliźnich. Są wynikiem zastosowania dwóch fundamentalnych zasad prawa Bożego: “Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej. (...) Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Marka 12,30-31. Tak więc choć same nasze dary nie zyskują nam łaski u Boga ani nie przekonują Go, by okazał nam przychylność, to jednak są dowodem, że przyjęliśmy łaskę Chrystusa. Są próbą szczerości naszej deklaracji miłości do Boga i bliźnich. — The Review and Herald, 9 maj 1893. AN 306.5
To, co się stało w życiu Korneliusza, który zyskał uznanie u Bogu, jest przykładem darów, które są owocem wyrzeczenia się siebie pod wpływem miłości. (...) Kto nie pragnie takiego uczczenia, czynów, które przemawiają przed Bogiem na korzyść człowieka i sprawiają, że nasze imię jest w niebiańskiej świątyni jak miła wonność? — The Review and Herald, 16 maj 1893. AN 306.6