“Nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne”. 2 Koryntian 4,18. AN 308.1
W swoim nauczaniu Chrystus starał się połączyć wymagania niebios i ziemi. (...) Widział, że ludziom grozi pielęgnowanie nierozsądnego umiłowania świata. Miłość Boża jest w nie odrodzonym sercu wypierana przez miłość świata. Tylko moc wszechpotężnego Boga może to zmienić. Sprawy ziemskie i doczesne odwodzą ludzi od Boga, choć korzyści doczesnego życia są niewielkie w porównaniu z wieczną rzeczywistością. (...) Odwracając się od niebiańskich dóbr, nieprzemijających bogactw, pokoju i szlachetności duszy, człowiek zwraca swoje uczucia ku bezwartościowym, nie satysfakcjonującym rzeczom, a stale przyglądając się światu upodabnia się do niego. Jego umysł, zdolny do wzniosłego rozwoju i uprzywilejowany możliwością pojmowania błogosławionej wieczności świętych, odwraca się od przyszłej wielkości i zostaje niewolniczo przywiązany do nędznych korzyści doczesności. Poniża się i karłowacieje trzymając się spraw tego świata. AN 308.2
Jezus przyszedł, by zmienić ten porządek rzeczy, naprawić to szeroko rozpowszechnione zło. Wznosi On swój głos, jako głos Boży, wypowiadając ostrzeżenia, napomnienia i prośby, starając się przełamać czar, który odurza, zniewala i usidla ludzi. (...) Mówi On: “Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?” Mateusza 16,26. AN 308.3
Bóg pragnie, byśmy wznieśli się ponad sprawy tego świata. Jezus, odkupiciel świata, przedstawia nam wieczne dziedzictwo, nieprzemijające bogactwa. (...) Usuwa świat z jego pozycji chełpliwej wyższości i umieszcza go tam, gdzie znajdować się powinien, znacznie poniżej świata duchowego, wiecznego. (...) AN 308.4
Chrystus złożył siebie w ofierze za świat. Ochotnie oddał swe życie jako okup za odstępczy świat, więc nie życzy sobie, by egoizm i zeświecczenie panowały w sercach Jego naśladowców. Dostosowywanie się do świata zostało wyraźnie zakazane w Słowie Bożym. (...) Wybrani Boży mają być takimi, jakimi On pragnie ich widzieć i jakimi postrzegał ich apostoł: “widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi”. 1 Koryntian 4,9. — The Review and Herald, 2 luty 1897. AN 308.5