“A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana”. Jakuba 1,5. AN 67.1
Przywilejem każdego wierzącego jest najpierw rozmowa z Bogiem w swojej komórce, a potem w imieniu Boga rozmawianie z bliźnimi. Abyśmy mieli co udzielać, musimy codziennie otrzymywać światło i błogosławieństwo. Potrzeba dziś ludzi, którzy mają łączność z Bogiem i trwają w Chrystusie, i którzy, dzięki współpracy ze świętymi aniołami, są otoczeni świętym wpływem. W sprawie Bożej potrzebni są ci, którzy mają moc pochodzącą od Chrystusa, moc wyrażania miłości Bożej w słowach pełnych zachęty i sympatii. AN 67.2
Kiedy wierzący chyli się przed Bogiem w błagalnej modlitwie, pokornie i ze skruchą przedstawiając swą prośbę płynącą ze szczerego serca, wówczas przestaje myśleć o samym sobie. Jego umysł napełnia się myślami o tym, co musi posiadać, aby kształtować chrześcijański charakter. Modli się: “Panie, jeśli mam być kanałem, przez który Twoja miłość ma płynąć codziennie, w każdej godzinie, przez wiarę domagam się łaski i mocy, które obiecałeś”. Trzyma się mocno obietnicy: “A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, (...) a będzie mu dana”. AN 67.3
Jakże miła Chrystusowi jest ta zależność! Jakież upodobanie ma On w wysłuchiwaniu i spełnianiu wytrwałych, gorliwych błagań! (...) Przez cudowną, uszlachetniającą łaskę Pan uświęca pokornego petenta dając mu moc do spełniania najtrudniejszych obowiązków. Wszystko, co czyni taki człowiek, czyni dla Pana, a to sprawia, że nawet najskromniejsze zajęcie staje się wzniosłe i święte. Łaska nadaje godność każdemu słowu i każdemu czynowi oraz wiąże najskromniejszego pracownika (...) z zajmującymi najwyższe stanowiska aniołami na niebiańskim dworze. (...) AN 67.4
Synowie i córki Boga mają wielkie dzieło do wykonania na świecie. Mają przyjąć Słowo Boże jako swój drogowskaz w życiu, a następnie przekazywać je innym. Mają szerzyć światło. Wszyscy, którzy przyjęli spisane Słowo, będą wiernie przekazywać je bliźnim. Będą wypowiadać słowa Chrystusa. W rozmowie i zachowaniu będą świadczyć o tym, że codziennie nawracają się na zasady prawdy. Tacy wierzący będą widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi, a Bóg będzie w nich uwielbiony. — The Review and Herald, 4 marzec 1909. AN 67.5