Go to full page →

Błogosławieństwo wspólnoty w modlitwie — 26 marzec AN 92

“Tak to mówili między sobą ci, którzy boją się Pana, a Pan uważał i słyszał to. I tak została spisana przed nim księga pamiątkowa dla tych, którzy boją się Pana i czczą jego imię”. Malachiasza 3,16. AN 92.1

Gdyby chrześcijanie spotykając się ze sobą, rozmawiali o miłości Bożej i o cennych prawdach odkupienia, pokrzepione byłyby ich serca i sami pokrzepialiby innych. Możemy uczyć się codziennie więcej o naszym niebiańskim Ojcu, zyskiwać świeże doświadczenia Jego łaski, a wtedy zapragniemy mówić o Jego miłości, a to rozgrzeje i pokrzepi nasze własne serca. Gdybyśmy więcej myśleli i mówili o Jezusie, a mniej o sobie, mocniej odczuwalibyśmy Jego obecność. — Steps to Christ 101-102. AN 92.2

Niechaj wierzący zbierają się w małych grupach wieczorem, w południe czy wczesnym rankiem, by studiować Biblię. Niech mają też czas na modlitwę, aby doznawali wzmocnienia, oświecenia i uświęcenia przez Ducha Świętego. (...) Jeśli otworzycie drzwi, by przyjąć te dary, wielkie błogosławieństwo stanie się waszym udziałem. Aniołowie Boży będą w waszym zgromadzeniu. Będziecie się karmić liśćmi z drzewa żywota. — Testimonies for the Church VII, 195. AN 92.3

Fakt, iż Pan jest przedstawiony jako ten, który słucha słów wypowiadanych przez Jego świadków, mówi nam, że Jezus jest wśród nas. On powiedział: “Gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich”. Jeden człowiek nie może złożyć zupełnego świadectwa o Jezusie, ale każdy, kto miłuje Boga, ma świadczyć o wspaniałości Jego łaski i prawdy. — S.D.A. Bible Commentary IV, 1183. AN 92.4

Wspólna modlitwa połączy serca z Bogiem trwałymi więzami. Otwarte i odważne wyznawanie ufności pokładanej w Chrystusie, objawianie w naszych charakterach Jego łagodności, pokory i miłości, uświadomi innym piękno świętości. — Testimonies for the Church VI, 175. AN 92.5

Bóg będzie pamiętał o tych, którzy spotykali się, by rozmawiać i rozmyślać o Nim, i oszczędzi ich w czasie wielkiej pożogi. Będą oni dla Niego jak cenne klejnoty. (...) Służenie Bogu nie jest próżną rzeczą. Bezcenna nagroda jest przygotowana dla tych, którzy poświęcili swe życie, by Mu służyć. — Testimonies for the Church IV, 107. AN 92.6