Go to full page →

Dobry bój wiary — 20 kwiecień AN 117

“Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany i złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków”. 1 Tymoteusza 6,12. AN 117.1

Ciągle musimy toczyć bój, więc ani przez chwilę nie jesteśmy bezpieczni, jeśli nie znajdujemy się pod opieką Tego, który oddał swoje życie, by wszystkim wierzącym w Niego jako Syna Bożego umożliwić, w starciu z siłami szatańskimi, uniknięcie skażenia, jakie pociąga za sobą pożądliwość. On jest w stanie, w odpowiedzi na naszą wiarę, połączyć nasze człowieczeństwo ze swoją boską naturą. Ufając i uczestnicząc w boskiej naturze, doznając wzmocnienia w naszych wysiłkach, mamy zwiastować Chrystusa na ziemi, pełniąc w ten sposób misję pokoju i dobrej woli. Mamy obowiązek mówić o niebezpieczeństwach grożących w walce z niewidzialnymi wrogami i być zawsze w pełnym rynsztunku, ponieważ nie toczymy wojny przeciwko ludziom, ale przeciwko duchowym zwierzchnościom i mocom nieprawości. (...) Dlatego potrzebujemy ciągle być pod opieką świętych aniołów. AN 117.2

Idąc za Chrystusem nie unikniemy walki. Nie jest to dziecinna zabawa. Nie ma miejsca na duchowe lenistwo. Wszelkie zaangażowanie się w służbę Chrystusa oznacza uczestnictwo w ostrych konfliktach. Pójście za Chrystusem oznacza twardą walkę, aktywną pracę, bój przeciwko światu, ciału i diabłu. W zwycięstwach odnoszonych dla Chrystusa w ciężkiej, gorliwej walce znajdujemy zadowolenie. (...) Angażujemy się w pracę zabiegając “nie o pokarm, który ginie, ale o pokarm, który trwa, o pokarm żywota wiecznego”. Jana 6,27. (...) AN 117.3

Każdy musi obliczyć koszt. Nikt nie zwycięży bez usilnych starań. Musimy rozwijać wszystkie nasze siły duchowe i ukrzyżować ciało z jego namiętnościami i żądzami. Ukrzyżowanie oznacza znacznie więcej, niż wielu przypuszcza. (...) AN 117.4

Potrzeba stałej czujności, aby być wiernym aż do śmierci, toczyć dobry bój wiary aż do końca i jako zwycięzcy otrzymać koronę żywota. — Manuscript 156, 1907. AN 117.5

Widzę mojego Odkupiciela, w którym znajduję nową zachętę do ufania Mu jako niezawodnemu Źródłu siły. — Manuscript 156, 1907. AN 117.6