“Bo któż to jest Apollos? Albo, któż to jest Paweł? Słudzy, dzięki którym uwierzyliście, a z których każdy dokonał tyle, ile mu dał Pan”. 1 Koryntian 3,5. WM 192.1
Wśród tych, którzy służą Bogu, nie wszyscy posiadają te same dary, ale wszyscy są Bożymi pracownikami. Każdy ma się uczyć od Wielkiego Nauczyciela i przekazywać innym to, czego się nauczył. Nie wszyscy wykonują taką samą pracę, ale pod uświęcającym wpływem Ducha Świętego wszyscy są Bożymi narzędziami. Bóg posługuje się różnorodnymi darami w swoim dziele ratowania ludzi, wyrywając ich z szeregów szatana. WM 192.2
“Bo ten, co sadzi, i ten, co podlewa, jedno mają zadanie i każdy własną zapłatę odbierze według swojej pracy”. 1 Koryntian 3,8. Bóg, a nie człowiek, osądzi dzieło każdego i każdemu odda słuszną zapłatę. Żadnemu człowiekowi nie powierzono roli sędziego sług Bożych. Jedynie Pan jest sędzią i Tym, który nagradza każdą dobrą pracę. WM 192.3
“Bo ten, co sadzi, i ten, co podlewa, jedno mają zadanie”, uczestniczą w tym samym dziele ratowania ludzi. “Albowiem współpracownikami Bożymi jesteśmy; wy rolą Bożą, budowlą Bożą jesteście” (1 Koryntian 3,9) Kościół został tu porównany do uprawnego pola, na którym pracują rolnicy, troszcząc się o winorośle zasadzone przez Pana, oraz do budynku, który ma się stać świątynią Pana. Chrystus jest Tym, który kieruje. Wszyscy mają pracować pod Jego kierownictwem, aby On mógł działać dla i przez swoich pracowników. On obdarza ich taktem i umiejętnościami, a jeśli będą baczyć na Jego pouczenia, powodzenie będzie wieńczyć ich pracę. WM 192.4
Nikomu nie wolno narzekać na Boga, który każdemu wyznaczył pracę do wykonania. Ten, kto szemrze i utyskuje, kto chce postępować po swojemu, kto pragnie dostosowywać innych pracowników do swoich poglądów, potrzebuje boskiego dotyku, zanim będzie się nadawał do jakiejkolwiek pracy w dziele Bożym. Jeśli się nie zmieni, będzie przynosić wstyd dziełu. WM 192.5
Pamiętajcie, że jesteśmy współpracownikami Bożymi. Bóg jest wszechmogącym, skutecznym sprawcą. Jego słudzy mają być posłusznymi narzędziami w Jego rękach. — The Review and Herald, 11 grudzień 1900. WM 192.6