“Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”. Jana 14,18. WM 130.1
Chrystus pragnął, by Jego uczniowie zrozumieli, że nie pozostawi ich samych. “Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać mnie będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie”. Jana 14,18-19. Cenna, chwalebna pewność wiecznego życia! Chociaż On miał odejść, to jednak Jego uczniowie mieli z Nim utrzymywać więź, jak dziecko z ojcem. WM 130.2
“Owego dnia poznacie, że jestem w Ojcu moim i wy we mnie, a Ja w was”. Jana 14,20. Jezus chciał im uświadomić różnicę, jaka istnieje między niewierzącymi a tymi, którzy są w Chrystusie. Jezus miał wkrótce oddać swoje życie w ofierze, ale pragnął, by wiedzieli, że On zmartwychwstanie. A choć z chwilą wniebowstąpienia miał ich już na stałe opuścić, to jednak przez wiarę mogli Go widzieć, a On nadal opiekował się nimi jak wtedy, gdy wśród nich przebywał. (...) WM 130.3
Słowa wypowiedziane do uczniów zostały zapisane. Pocieszyciel został nam dany tak samo jak im, w każdym czasie i na każdym miejscu, we wszystkich smutkach i uciskach, gdy przyszłość maluje się w czarnych barwach, a my czujemy się bezradni i samotni. W takich chwilach Pocieszyciel jest posyłany do nas w odpowiedzi na modlitwę wiary. WM 130.4
Chrystus był niezrównanym pocieszycielem, czułym i szczerym. On współczuje nam w naszych cierpieniach i smutkach. Jego Duch przemawia do serca. Okoliczności mogą nas odłączyć od przyjaciół. Wielki, wzburzony ocean może nas od nich odgradzać. Choć nadal darzą nas szczerą przyjaźnią, to jednak nie mogą nam jej okazać tak, jak chcieliby. Jednak żadne okoliczności ani odległość nie mogą nas odłączyć od naszego niebiańskiego Pocieszyciela. Gdziekolwiek jesteśmy, On może tam być i jest. Ten, który został posłany po wniebowstąpieniu Chrystusa i działa w Jego imieniu, zawsze jest przy nas, łagodnie przemawia, wspiera, podtrzymuje, dodaje sił i pociesza. WM 130.5
Wpływ Ducha Świętego jest życiem Chrystusa w duszy. Duch działa we wszystkich, którzy przyjmują Chrystusa. Ci, w których On mieszka, przynoszą Jego owoc: miłość, radość, pokój, cierpliwość, łagodność, dobroć i wierność. — The Review and Herald, 26 październik 1897. WM 130.6