30 kwiecień 1894
“W pracy nie leniwi, duchem pałający, Panu służący”. Rzymian 12,11. Jest tylko jedno lekarstwo na lenistwo. Trzeba odrzucić gnuśność i ospałość jako grzech prowadzący na zatracenie i zabrać się do pracy, wykorzystując fizyczne zdolności, w które Bóg was w tym celu wyposażył. Jedyną receptą na bezużyteczne, nieefektywne życie jest wysiłek, zdecydowany, wytrwały wysiłek. Jedynym lekarstwem na samolubstwo jest zaprzeć się siebie i rzetelnie pracować, by być błogosławieństwem dla bliźnich. “Kto zważa na wiatr, nigdy nie będzie siał; a kto patrzy na chmury, nie będzie żął”. Kaznodziei 11,4. SdK 170.1
Jako Boże narzędzia mamy wykonać dzieło, które On nam zlecił. Każdy otrzymał swoje zadanie i nie powinniśmy snuć domysłów, czy nasze usiłowania przyniosą zamierzony skutek, czy też nie. To, co nas powinno interesować i za co, jako jednostki jesteśmy odpowiedzialni, to niestrudzone i sumienne wykonywanie obowiązków, które ktoś musi wypełnić; a jeśli nie wykonamy zadania, które zostało dla nas przeznaczone, nic nas nie usprawiedliwi przed Bogiem. Jeśli natomiast uczynimy wszystko, co w naszej mocy, rezultaty naszej pracy mamy pozostawić Bogu. Ale Pan wymaga od nas, byśmy wykazywali się coraz większą siłą umysłu i ducha. Wypełnianie obowiązków było i jest istotą waszej służby każdego darowanego wam przez Boga dnia, bo jesteście Jego odpowiedzialnymi przedstawicielami. SdK 170.2
Polecenie brzmi: “Idźcie dzisiaj pracować w Mojej winnicy”. Wszyscy jesteśmy Bożymi pracownikami i nikt nie powinien pozostać bezczynny, ale pytam: Co ty robisz dla Mistrza, byś mógł usłyszeć słowa pochwały: “Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego”. Mateusza 25,21. Bóg nigdy nie popełnia błędu. Nie nazwie dobrym i wiernym tego, kto dobry i wierny nie był. SdK 170.3