Młodość Salomona była znamienna, ponieważ był on złączony z niebem oraz uczynił Boga swym oparciem i siłą. Bóg nazwał go Jedidiah, co oznacza “Umiłowany przez Boga”. Był dumą i nadzieją swego ojca oraz wielce umiłowanym w oczach matki. Został otoczony wszelkimi świeckimi możliwościami, by mógł podnosić swe wykształcenie i wzrastać w mądrości. Z drugiej zaś strony, zepsute życie dworskie prowadziło go do umiłowania zbytku i zabawy, a także dogadzania swemu apetytowi. Nigdy nie odczuwał braku jakichkolwiek środków, dzięki którym mógł zaspokoić wszelkie swe pragnienia, nigdy też nie musiał ćwiczyć się w samowyrzeczeniu. BK 95.5
Niezależnie od tych wszystkich niekorzystnych uwarunkowań, charakter Salomona w jego latach młodzieńczych był czysty. Anioł Boży mógł rozmawiać z nim w nocy, a obietnica Boża, dotycząca dania mu zrozumienia, sądzenia oraz wszelkich kwalifikacji do wypełniania jego odpowiedzialnej pracy, została wiernie spełniona. W oparciu o historię Salomona mamy zapewnienie, że Bóg uczyni wielkie rzeczy dla tych, którzy Go miłują, są posłuszni Jego przykazaniom i ufają Mu jako swej ostoi i sile. BK 95.6
Wiele spośród naszej młodzieży w czasie niebezpiecznej wędrówki życia, staje się wrakami, z powodu zbytniej pewności siebie i zarozumialstwa. Młodzi kierują się swymi skłonnościami, folgują apetytowi, nęcą ich rozrywki, które po pewnym czasie przechodzą w nawyki, stając się kajdanami, niemożliwymi do zerwania i prowadzącymi w końcu do zguby... Gdyby dzisiejsza młodzież, podobnie jak król Salomon, odczuwała potrzebę niebieskiej mądrości oraz starała się rozwijać i umacniać swe wysokie uzdolnienia w poświęceniu się służbie Bożej, jej życie wykazałoby się większymi i szlachetniejszymi rezultatami, dając czyste i święte szczęście jej samej, jak i wielu innym. — The Health Reformer, kwiecień 1878. BK 95.7